روح و ریحان جلد 2

و از ملخّص اين عبارات و اشارات قدرى ملتفت شو كه ارتكاب معاصى ماهاصدمه اش بر نبى اكرم و رسول مكرّم صلي الله عليه و آله است ، و به پيشوايان دين و هم به قاطبه علماو مجتهدين كه حافظين حدود اللّه مى باشند ، ليكن گناه كار از پروردگار خود زمان ارتكابگناه پروا و انديشه ندارد ، و اگر خوفى مى داشت نمى كرد چه رسد خوف از انبياء و اوصياء .

پس شبهه نباشد چنانكه خداوند بينا است به اعمال عباد ، پيغمبر و امام هم مطّلع و آگاهمى باشند ، پس به مفاد كريمه «فَسَيَرَى اْللّه ُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَاْلْمُؤْمِنُونَ »خداوندو رسول صلي الله عليه و آله و ائمه طاهرين قدس سرهما اعمال صادره از شما را مى بينند ، مگر باز به دعاء ايشانو ملائكه مستغفرين ، خداوند رحيم از عثرات و خطرات ما مذنبين بگذرد و عفو فرمايد ،و به واسطه توسّل به حضرت عبدالعظيم عليه السلام و تديّن به دين متين آن بزرگوار از غفلاتسابقه ما را نجات دهد ، بهتر آن است بنان قلم را از شرح اين گونه ناملايمات كه با طبع هرمذنب عاصى و مجرم عاتى موافق نيست نگاهدارم و لب فروبندم ، و در مقام اصلاح حالخود برايم و قدرى بر خويش بنگرم ، و ملكات نفسانيّه ام را بشمرم و هر يك را متدرّجا بهاضداد آنها معالجه نمايم تا كردار با گفتارم مطابق و صورت ظاهريّه ام با سريرت باطنيّهموافق آيد .

پس از تصفيه دل و صفاء خاطر و تهذيب اخلاق ، آن وقت بر منبر از اين گونه نصايحو مواعظ اشاعه نمايم تا احكام مسائل حلال و حرام از قلوب بندگان مانند قطرات باران ازصخره صمّاء نلغزد ، اگر چه آيه كريمه «وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْواً اْنفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِماً قُلْمَا عِندَ اْللّه َ خَيْرٌ مِنَ اْللَّهْوِ وَمِنَ اْلتِّجَارَةِ وَاْللّه ُ خَيْرُ اْلرَّازِقِينَ »منظور نظر دارم و جبلّتو استعداد هر مَجبُول مُستعدّى را بر حسب آيات كريمه و روايات عظيمه خوانده ام ، امّاخداوند عطوف مقلّب القلوب و مفرّج الكُروب است ، شايد به تذكره اى از داعى و بهانه اىاز اين عاصى ، بنده اى از بندگان خدا ساعى در عمل خير و مُقبل به طاعت شود .