روح و ریحان جلد 2

و شيخ مفيد طاب ثراه فرمود : بعد از ذبح آن طفل رضيع :« فتَلَقّى الحسينُ عليه السلام دمَه حتىامتلأتْ كفُّه ثم رَمَى بِه الى السماء ».

و حضرت باقر عليه السلام فرمودند : « از خون گلوى على اصغر قطره اى برنگشت ».

وسيّد بن طاوس طاب ثراه نقل كرده است : آن بزرگوار بعد از ريختن آن خون بهآسمان فرمود : «هَوِّنْ علىَّ ما نَزل بى انّه بِعَيْنِ اللّه ».

و مخفى نماناد : جهت ريختن اين خونها را به آسمان براى دفع عذاب و رفع عقوبت ازعباد بوده ، و براى معاهده اى بود كه در روز نخست آن سيّد غريب شهيد مظلوم با خداوندخود كرد ، و معلوم و محقّق است كه خون آن جناب به خاك كربلا رسيد و مخلوط با آنگرديد .

امّا بعضى از خونهاى ديگر براى آن كه شرافت ديگر داشته اگر به زمين مى رسيد گياهنمى روئيد و عذاب و عقوبت الهى نازل مى شد ، و آن چه مراد معهود و مقصده و عود بودموجود نمى شد .

خلاصه آن چه در اين اوراق مصبيت از خون آن جناب نقل ننمودم خونى است كه بهجامه هاى شريفش بود و به غارت بردند ، و ديگر خونى كه به اعضاء و يال اسب سوارى آنجناب رسيد ، و در حديث است :« اِنَّ فرسَهُ مُتَمَرِّغٌفى دمه »يعنى : مركب آن جناب درخونش غلطيد و غوطه خورد .

و ديگر خونى است كه از آن بدن شريف به شمشير شمر و سنان و آلات و ادوات حربيّه