روح و ریحان جلد 2

و كرامتى مخصوص .

بيست و سوم :از خلق فيوضات و افاضات ائمه اثنا عشر منقطع نمى شود ، يعنى : ازمقابر شريفه ايشان قضاء حوائج و كشف نوائب و شفاء مرضى و امن خائفين و اداء ديونمى شود ، چنانكه تربيت و افاضه آفتاب به غائب شدن منقطع نمى گردد .

بيست و چهارم :اجساد شريفه ايشان بعد از حيات متغيّر و مختلف نمى شود و نكهتو رائحه غير حسنه استشمام نمى نمايند ، چنانكه در جسد شريف لطيف جناب خامس آلعبا عليه السلام رائحه اطيب از مشك و عنبر شنيده مى شد ، و نور و ضياء و تلؤلؤ و بهائى ديگرمؤالف و مخالف ديدند ، و هر يك از اين اشارات مأخوذ از اخبار صحيحه است .

بيست و پنجم :خداوند منّان به ائمه طاهرين قدرت و توانائى مرحمت فرمود كه هريك بر حسب اراده حقّه هر وقت مى خواستند در آنِ واحد ، به امكنه عديده حاضرمى شدند.و احاديثى كه در كتاب« اصول كافى »است دلالت مى كند بر بالين موتى و احياء حاضرمى شدند از روى حقيقت نه مجاز ، نه خيالى و تخيّلى يا مثالى و تصوّرى .

و مرحوم علم الهدى سيّد مرتضى شعر معروف :

يا حار همدان من يمت يرنى

را به رؤيت خير و شرّ ، حسنه و سيّئه از براى محتضر تعبير فرمود.