روح و ریحان جلد 2

است كه به مضمون «وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ »هميشه تجديد به عهد و توصيه بهحق نمايد كه وضع اين عالم براى همين است آنچه در سابق شده است و از وىخواسته اند ، يعنى : در روز الست به كريمه «وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِى آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْذُرِّيَّتَهُمْ ».الى آخره ، و آنچه به وى خبر داده اند امناء دين و اصدقاء كاملين از وقايعمعلومه يوم الجزاء و البقاء كه خانه اى است بعد از دنيا بايد به سوى آن همگى نقل نمائيم ،نيز اذعان و اعتراف كرده از تذكر يوم قبل كه روز « زر » بوده و از تذكر يوم بعد كه « روزحشر خلايق » است در امروز كه « روز عمل » است غفلت نورزيم ، پس ائمه هدىفرمودند : « خوب است هر كس شب مى خوابد وصيّت نامه اش زير سرش باشد و اگر نهمردنش مردن جاهليت است » .

همانا وصيّت اعم است از اينكه كسى را براى حفظ و ضبط و صرف مال و اولاد و عيالخود تعيين نمايد يا آنكه تجديد عقايد حقّه خود را نمايد از آنچه ما جاء به النبى است و ازضروريات دين است ، و اين عمل نبى و ولى و برگزيدگان و خاصّان از بندگان خداوندسبحان است كه هميشه متذكّر يوم العهد و يوم القيامة بوده اند ، و از اين جهت بستگىو علاقه به عوائق و زخارف دنيا به هيچ وجه من الوجوه نداشته اند ، و براى تذكر يومالمعهود و يوم الموعود آمدند و شهداء بر خلق شدند ، و كريمه «وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنْفُسِهِمْ »نيز شاهد بر مطلوب است چنانكه در آخر همين عرض دين معروض مى شود .

لهذا آن جناب هم تجديد عهد نمود و عقايد خود را حضوراً عرضه داشت ، پس شروعدر عرض سوّم از عرض دين حضرت عبدالعظيم كردم ، و آن را بر هفت حقيقت عنواننمودم از عقايد حقّه ثابته :