برخى معتقدند كه هزينه هاى پزشكى بايد در راه برنامه هاى مراقبت هاى اوّليه بهداشتى خرج شود نه اين كه براى اقداماتى نمايشى و پرخرج و كم بهره نظير پيوند اعضا به مصرف برسد. لذا از نظر اخلاقى روش درمانى پيوند اعضا و سرمايه گذارى مبالغ كلان جهت درمان معدودى بيمار را به زير سؤال مى برند.(3) طرف داران اولويت بهداشت بر امر درمان به خصوص در جراحى هاى پيچيده و پرهزينه پيوند اعضا در كشور ما نيز معتقدند با هزينه معالجه يك بيمار براى پيوند مغز و استخوان و يا كبد مى توان حداقل پنج خانه بهداشت احداث نمود و مراقبت هاى اوّليه بهداشتى را به ده هزار نفر از مردم ارائه داد و جلوى مرگ حداقل صد كودك را در سال گرفت. بنابراين منابع دولت بايد بيش تر در جايى خرج شود كه منافع آن به تعداد بيش ترى از آحاد جامعه برسد و از نظر اقتصادى براى مصالح جامعه با صرفه تر باشد.(4)
محاسن و مزاياى ترويج پيوند اعضا
در مقابل بسيارى ديگر از پزشكان و متخصّصان و دست اندركاران پزشكى اين طرز تفكر را رد مى كنند و معتقدند با توجه به محاسن و مزاياى ترويج پيوند در كشور استدلال مخالفان هزينه كردن منابع دولتى در امر پيوند اعضا منطقى نيست زيرا:1 ـ اين تصوّر كه اگر اين مخارج در امرِ پيوند اعضا هزينه نشود در جاى ديگر صرف مى شود بيش تر جنبه تئورى دارد و بسيارى از اوقات در عمل واقعيت پيدا نمى كند.2 ـ بايد توجه داشت در موارد بسيارى مانند پيوند كليه هزينه بيمار پيوند نشده كه بايد با خرج دولت هر هفته دو يا سه بار دياليز شود به مراتب بيش تر از بيمار پيوند شده است. اصولاً بيماران دچار اين گونه بيمارى ها
لطفا منتظر باشید ...
