پيش از اين در بيان تقسيمات گذشت كه عضو پيوندى گاهى از مردگانى برداشت مى شود كه به مرگ طبيعى از دنيا رفته و يا مبتلا به مرگ مغزى شده اند. بنابراين با توجه به اين كه موفقيت پيوند عضو از مردگان مرهون برداشت عضو در زمان مناسب وحيات عضوى است و اعضاى مختلف با توجه به حساسيت به محروميت از اكسيژن حيات عضوى مختلفى دارند در حال حاضر تنها عضو قابل پيوند از مردگان طبيعى قرنيه چشم است زيرا عمليات مرگ در مردگان طبيعى به سرعت پيشرفت كرده و اختلالات به اعضا و نسوج و سلول ها سرايت نموده و در نتيجه به مرگ كامل بدن منتهى گرديده است در نتيجه فرصت طلايى حيات عضوى در اين مردگان از دست رفته است و اعضاى مردگان طبيعى در مسئله پيوند اعضا نقش مهمى را ايفا نمى كند. به عكس در اشخاص مبتلا به مرگ مغزى كه قسمت هاى عالى مغز آن ها چهار تا پنج دقيقه پس از قطع جريان اكسيژن دچار مرگ بيولوژيك شده و براى هميشه از بين مى روند پزشكان با به كارگيرى دستگاه اسپيراتور قطع جريان اكسيژن را جبران مى كنند كه به دنبال آن قلب خود به خود مى زند و ساير اعضا نيز با دريافت مقدار لازم اكسيژن و خون سلامت و حيات خود را حفظ مى كنن د و براى پيوند آمادگى دارند. در واقع بدن شخص متوفاى مغزى در اين حالت به منزله يك بانك پيوند اعضا است و مى توان با پيوند اعضا از اين بدن بى روح به انسان ديگرى كه به علت نارسايى عضوى در معرض تهديد مرگ قرار گرفته است عمر دوباره بخشيد. لذا بدن مردگان مغزى با توجه به محدود بودن اهداى كليه از زندگان و ضرورت برداشت اعضاى رئيسه مثل قلب و كبد از مردگان مغزى در نقل و پيوند اعضا حرف اوّل را مى زند و واجد اهميت به سزايى است. از سوى ديگر منحصر بودن راه علاج و درمان بسيارى از بيمارى ها به پيوند عضو سالم و نياز گسترده بشريت به اعضاى سالم و قابل انتقال مبتلايان به مرگ مغزى
لطفا منتظر باشید ...
