مضمون پاره اى از احاديث بر حرمت اضرار به خود و ديگران دلالت دارد ولى عبارت ذكر شده در آن ها غير از عبارت قاعده لاضرر است. اين احاديث عبارت اند از:1 ـ حديث محمد بن على از پيامبر ^ كه مى فرمايد: ومن ضارّ مسلماً فليس منّا ولسنا منه فى الدنيا والاخرة;(48) كسى كه به مسلمانى زيان برساند از ما نيست و در دنيا و آخرت ما با او نيستيم.2 ـ در روايت طلحة بن زيد به نقل از امام باقرùََ آمده است كه حضرت مى فرمايند در كتاب على ùََ خواندم: و ان الجار كالنفس غير مضار ولاآثم;(49) همسايه مانند خود انسان مورد زيان و جنايت واقع نمى شود.3 ـ محمد بن حسين مى گويد: نامه اى به ابو محمدùََ نوشتم كه مردى در كنار نهر روستايى آسيابى دارد و اين روستا متعلق به مردى است كه قصد دارد با تغيير مسير آب آن را از غير اين نهر به روستايش برساند و باعث تعطيلى آسياب شود. آيا مالك روستا مى تواند چنين كند؟ حضرتùََ توقيع فرمودند: تقى اللّه ويعمل فى ذلك بالمعروف و لايضر اخاه المؤمن;(50) تقواى الهى را پيشه و در اين امر به نيكى عمل كند و به برادر مؤمنش زيان نرساند. بنابراين به استناد ادلّه مذكور در صورتى كه برداشت عضو جهت پيوند به مرگ يا نقص عضو دهنده عضو منجر شود براى دهنده اقدام به اهداى عضو جايز نيست و براى پزشك مسلمان جراح نيز طبق قاعده لاضرر و حرمت اضرار به غير انجام چنين عملى جايز نمى
لطفا منتظر باشید ...
