در اين نوع پزشك با تقاضاى بيمار يا اطرافيانش يا حتى بدون تقاضاى آنان با تجويز داروى كشنده و يا با وصل كردن دستگاه حاوى گازهاى كشنده و سمى و يا مانند آن به زندگى بيمار خاتمه مى دهد. اين نوع آتانازى در كشور استراليا قانونى است. به همين دليل بيماران لاعلاج از كشورهاى مختلف جهان به منظور رهايى از درد و رنج هاى طاقت فرساى خود و خاتمه دادن به زندگى خود از طريق آتانازى به اين كشور سفر مى كنند.
2 ـ نوع انفعالى:
در اين قسم پزشك از ادامه مداواى بى فايده و تلاش براى زنده نگاه داشتن بيمار غيرقابل علاج به كمك وسايل و تجهيزات فنى پزشكى خوددارى مى كند.
3 ـ نوع غيرمستقيم:
كه در آن پزشك مستقيماً در آن چه كه موجب مرگ بيمار لاعلاج مى شود مباشرت ندارد بلكه به طور غيرمستقيم و با قرار دادن دارو به مقدار زياد در دست رس بيمار وسايل لازم را جهت اين كه بيمار شخصاً به زندگى پر رنج خويش پايان دهد فراهم مى سازد و به تعبير حقوقى با تسهيل وسيله در تحقق آتانازى و مرگ از روى ترحّم بيمار معاونت و مساعدت مى كند. با عنايت به اين كه حق حيات از حقوق الهى به شمار مى رود و هيچ كس مجاز نيست كه خود يا ديگرى را نابود سازد و اسلام قتل نفس را جز از طريق اجراى قصاص يا حدود الهى و يا حكم حاكم شرع در برخى از جرايم تعزيرى تجويز نمى كند و بر همين اساس نيز خودكشى را در هيچ حالى مجاز نمى شمارد و آن را يكى از مصاديق قتل حرام مى داند لذا بر همين مبنا برخى از فقهاى بزرگوار آتانازى را در هر صورت و به هر طريقى كه انجام شود حتى از طريق قطع تنفس مصنوعى و تغذيه سرم حرام مى دانند(37) زيرا عمر انسان بسيار ارزشمند و مغتنم است حتى ايام بيمارى هاى غيرقابل علاج و حتى ساعت ها و دقايق آخر عمر و حتى زمان اغما مى تواند براى انسان مؤمن مفيد و سرنوشت ساز باشد و اگر لحظات بيمارى هاى توان فرسا همراه با صبر و رضا باشد مى تواند او را به سعادت ابدى برساند. امام صادقùََ مى فرمايد: هر كس يك شب بيمار شود و آن را نيكو بپذيرد و خداى را سپاس گويد كفّاره گناهان شصت ساله او خواهد شد. راوى پرسيد: معناى نيكو پذيرفتن چيست؟ فرمود: صبر بر درد و ناراحتى.(38) لكن با توجه به اين كه حفظ محتضر و تأخير در مرگ او واجب نيست بايد بين اقسام سه گانه آتانازى فرق گذاشت زيرا در آتانازى انفعالى مرگ بيمار در اثر خوددارى از ادامه مداوا واقع نمى شود تا به استناد اين ترك فعل قتل بيمار به پزشك و كادر درمانى منتسب شود بلكه مرگ بيمار بر اثر پيشرفت بيمارى لاعلاج واقع مى شود در نتيجه اين نوع آتانازى از نظر شرعى منعى ندارد