نه هم پشتى كه پشتم گرم دارد مل زد غرفه چون مي مرد بي رخت ز بى كامى دلم تنها نشين است چو برنايد مرا كامى كه بايد مگر تلخ آمد آن لب را وجودم مرا اين سوختن سورى عظيمستنخواهم كرد بر تو حكم رانى نخواهم كرد بر تو حكم رانى
نه بختى كز غريبان شرم دارد كه بايد مرده را نيز از جهان بخت بسازم گر ترا كام اينچنين است بسازم تا ترا كامى بر آيد كه وقت ساختن سوزد چو عودم كه سوز عاشقان سوزى سليمستگرم زين بهترك دارى تو دانى گرم زين بهترك دارى تو دانى