غارت خيمه ها - فرهنگ عاشورا نسخه متنی

غارت خيمه ها

پس از شهادت حسين بن على «ع »،سپاه عمر سعد به خيمه هاى اهل بيت حمله كردندو به
غارت پرداختند.زنان و كودكان در صحرا پراكنده شدند،گريان و داغدار و صيحه زنان و
استغاثه كنان.پس از آن خيمه ها را آتش زدند.مقنعه از سر زنان كشيدند،انگشتر ازانگشتها
بيرون آوردند و گوشواره از گوشها و خلخال از پاها. ⁽¹⁾ حتى فاطمه دختر امام حسين «ع »نقل
كرده كه به خيمه ما ريختند و من دخترى كوچك بودم،با گريه خلخال ازپايم در مى آوردند.
گفتم:اى دشمن خدا چرا گريه مى كنى؟گفت:براى اينكه دختر پيامبررا غارت مى كنم.گفتم:
غارت مكن.گفت:مى ترسم ديگرى بيايد و اينها را درآورد! ⁽²⁾

غاضريه

نام سرزمين كربلا،روستايى از نواحى كوفه نزديك كربلا.منسوب به غاضره از طايفه بنى اسد.
اين روستا پس از انتقال بنى اسد به عراق در صدر اسلام،پديد آمد. ⁽³⁾ امام باقر«ع »
فرمود:«الغاضرية هى البقعة التى كلم الله فيها موسى بن عمران و ناجى نوحا فيها و هى
اكرم ارض الله عليه و لو لا ذلك ما استودع الله فيها اولياءه و ابناء نبيه،فزوروا قبورنابالغاضرية.» ⁽⁴⁾

غاضريه،همان بقعه اى است كه خداوند در آن با موساى كليم هم سخن شدو با نوح مناجات
كرد
و آن گراميترين سرزمين نزد خداست و اگر چنان نبود،خداوند اولياءخويش و فرزندان
پيامبرش را در آن به وديعت نمى نهاد.پس قبور ما را در غاضريه زيارت كنيد.روايت است كه
امام حسين «ع »آن نواحى را كه قبرش در آنجاست،از اهل نينوا و غاضريه به شصت هزار درهم
خريد و آن را بر اهالى همانجا صدقه داد و بخشيد وبا آنان شرط كرد كه مردم را به محل قبر
او راهنمايى كنند و زائران قبرش را سه روزضيافت و پذيرايى كنند. ⁽⁵⁾ وقتى حسين «ع »به
كربلا مى آمد،چون نام سرزمين را پرسيد،ازجمله نامها غاضريه بود و تصميم گرفت آنجا فرود
آيد.

غسل زيارت

از جمله آداب زيارت سيد الشهدا«ع »،غسل زيارت است،بويژه از آب فرات كه سبب آمرزش
گناهان است.امام صادق «ع »فرمود:«من اغتسل بماء الفرات و زار قبر الحسين «ع » كان كيوم ولدته امه صفرا من الذنوب...» ⁽⁶⁾ هر كه با آب فرات غسل كند و قبر حسين «ع »را
زيارت كند،مثل روزى كه از مادرمتولد شده،از گناهان پاك مى شود.

غل و زنجير

غل،طوق آهنى و بند است،كه در فارسى غل(مخفف)گويند،بند گردن و بند دست،طوقى
آهنى يا دوالى است كه در گردن يا دست قرار دهند.«غل جامعه »نوعى غل كه دستها را به
گردن بندد،بندى كه دستها را به گردن جمع مى كند،(هو القيد الذى يجمع اليمين و العنق). ⁽⁷⁾
غل جامعه،طوقى آهنين و سنگين كه در دوران ساسانى به كار مى رفت و توسطپدر عمر
سعد در نبرد با ايرانيان به غنيمت گرفته شده بود.در دوران اسارت اهل بيت «ع »
دستهاى امام سجاد«ع »با زنجير به گردنش بسته شده بود.از جمله كسانى كه اسراى اهل بيت
را در كوفه در محله كناسه ديده و امام سجاد«ع »را سوار بر شتر بى روپوش مشاهده كرده كه از
گردن او در اثر غل جامعه خون مى آمده،«مسلم جصاص »بوده كه درآن ايام به تعمير و سفيد
كارى قصر دار الاماره مشغول بوده است.

غمره

نام يكى از منازل راه مكه به عراق،كه امام حسين «ع »در مسير خويش از آنجا هم گذشت.
آبشخورى بوده است.معناى اصلى آن جاى انبوه مردم و محل فراهم آمدن اشياءاست،سختى
و شدت،بسيارى،آب بسيار،گرداب. ⁽⁸⁾

غيلان بن عبد الرحمن

نام او در زيارت رجبيه،جزو شهداى كربلا آمده است. ⁽⁹⁾

1-مقتل الحسين،مقرم،ص 385.

2-عبرات المصطفين،ج 2،ص 139.

3-موسوعة العتبات المقدسه،ج 8،ص 31.

4-بحار الانوار،ج 98،ص 109،ج 101،ص 108.

5-مجمع البحرين،واژه كربلا.

6-بحار الانوار،ج 98،ص 143.

7-لغت نامه،دهخدا.

8 -همان.

9-انصار الحسين،ص 103.