شراف - فرهنگ عاشورا نسخه متنی

شراف

به معناى بلندى است.نام منزلى از منزلگاههاى ميان مكه تا كوفه كه امام حسين «ع »
آنجا هم فرود آمد.منطقه اى پر آب و درخت كه تا واقصه(يكى ديگر از منزلگاهها)5/7كيلومتر
فاصله دارد.حر در اينجا راه را بر حسين «ع »بست.امام و همراهان شب را آنجاماندند.
سحرگاهان حضرت به جوانان كاروان دستور داد تا مى توانند آب بسيارى ذخيره بردارند.همه
مشكها و ظرفها را پر از آب كردند.پس از حركت از آنجا بود كه با سپاه حربرخورد كردند كه
همه تشنه بودند.حضرت فرمود تا سپاه حر،حتى اسبهاى آنان را باآبهاى ذخيره سيراب كنند. ⁽¹⁸⁾
شراف،نام مردى بوده كه در اين محل چشمه و چاههاى پرآبى احداث كرده بود. ⁽¹⁹⁾

شريح قاضى

قاضى معروف كوفه كه وابسته به امويان بود.شريح بن حارث،در اصل يمنى بود و درزمان عمر
به قضاوت كوفه منصوب شد و مدت 60 سال اين شغل را داشت،جز در ايام عبد الله زبير كه
سه سال اين كار را ترك كرد و در ايام حجاج،دست از اين كار كشيد وخانه نشين شد تا زمان
مرگش در سال 97 يا 98 هجرى،كه عمرش بيش از صد سال بود.

در زمان على «ع »هم مدتى بر منصب قضاوت بود.وقتى امام،وى را به اين منصب گماشت،بر او
شرط كرد كه هيچ حكمى را اجرا نكند مگر آنكه آن را بر آن حضرت عرضه كند. ⁽²⁰⁾ على «ع »يك
بار بر او خشم گرفت و از كوفه بيرونش كرد.وى طبع شعر هم داشت وشوخ طبع بود. ⁽²¹⁾ وقتى
ابن زياد در كوفه،هانى بن عروه را دستگير و در قصر با او بدرفتارى كرد،هواداران هانى در
بيرون،به فكر اين كه او را كشتند،سر و صدا راه انداختند.شريح قاضى به امر ابن زياد بيرون
قصر آمد
و شهادت داد كه هانى زنده است،تا جمعيت هوادار اومتفرق شوند. ⁽²²⁾ معروف است
كه وى به دستور عبيد الله زياد،فتوا داد كه چون حسين بن على «ع »بر خليفه وقت خروج كرده
است،دفع او بر مسلمانان واجب است.چهره شريح قاضى،به عنوان عالم وابسته به دربار ستم و
در خدمت زور و تزوير شناخته مى شود وهميشه براى كوبيدن حق،از چهره افراد مذهبى و
موجه كه مردم حرفشان را مى پذيرنداستفاده مى كنند.شريح نيز در منصب قضاوت بود و
چنين سوء استفاده اى از موقعيت او به نفع حكومت جور انجام گرفت.

شريعه

در لغت،به معناى راهى است كه به آب رود،يا دريا منتهى مى شود،آبشخور،جاى برداشتن آب
از رودخانه،نهر كوچكتر كه آب رود،از آن طريق بر دشت،مسلط مى شود.

لغات ديگر اين اصطلاح عبارت است از:مشرع،مشرعه،شرعه،مشرب،منهل،ورد،مورد،آبخور،
آبشخور،شريعه فرات ⁽²³⁾ .در روز عاشورا،عباس بن على «ع »براى آب آوردن از فرات به شريعه
رفت.در حاشيه رودخانه فرات،منطقه نخلستانى بود.در همان شريعه بود كه در پشت نخل
كمين كرده دست راست او را از كار انداختند و در همان مسير به شهادت رسيد و همانجا نيز
دفن شد.

شعار امام حسين «ع »

مسلمانان،در جنگهاى صدر اسلام،شعارهاى بخصوصى داشتند.پيامبر و ائمه «ع »نيزشعار
خاص داشتند.گاهى اين شعار در نگين انگشتر حك مى شد.امام صادق «ع »فرمود.

شعار ما«يا محمد يا محمد»است،شعار حسين،«يا محمد»بود. ⁽²⁴⁾

18-الحسين فى طريقه الى الشهادة،على بن حسين هاشمى،ص 94.

19-مقتل الحسين،مقرم،ص 213.

20-وسائل الشيعه،ج 18،ص 6.

21-بحار الانوار،ج 42،ص 175.حالات مفصل او را در همين ماخذ مطالعه كنيد.

22-مروج الذهب،ج 3،ص 57.

23-لغت نامه،دهخدا.

24-معالى السبطين،ج 2،ص 32.