لطفا منتظر باشید ...
شهيد نماز
سعيد بن عبد الله،از اصحاب شهيد امام حسين «ع »كه روز عاشورا،پيكر خود را سپرتيرهاىدشمن ساخت تا امام حسين «ع »نمازش را بخواند.اضافه بر زخم شمشيرها ونيزه هايى كه بر
بدن داشت،13 تير هم بر پيكرش نشسته بود كه بر زمين افتاد و شهيد شد. (37) خود ابا عبد
الله «ع »را نيز مى توان سر سلسله شهيدان نماز دانست،چرا كه براى احياء دين و نماز و امر به
معروف و نهى از منكر شهيد شد و قيامش،«اقامه نماز»بود(اشهد انك قداقمت الصلاة...) (38)
شب عاشورا را نيز براى نماز و قرائت قرآن از سپاه دشمن مهلت خواست،ظهر عاشورا هم در
آن ميدان خون و شهادت به نماز اول وقت ايستاد.به ابو ثمامه صائدى نيز كه هنگام ظهر
عاشورا،اذان وقت را به ياد سيد الشهدا«ع »آورد وهمراه آن حضرت آخرين نماز را خواند،
«شهيد نماز»گفته اند.
شير كربلا
به نقل مردى از قبيله بنى اسد،پس از آنكه حسين بن على «ع »و اصحابش شهيد شدندو سپاهكوفه از كربلا كوچ كرد،هر شب شيرى از سمت قبله مى آمد و به قتلگاه كشتگان مى رفت و
بامدادان بر مى گشت.يك شب ماند تا ببيند قصه چيست.ديد آن شير،بر جسدامام
حسين «ع »نزديك مى شد و حالت گريه و ناله داشت و چهره خود را بر آن جسدمى ماليد. (39) بر
اساس همين نقل نيز،در مراسم شبيه خوانى و تعزيه كربلا،كسى در پوست شير مى رود و در
ميدان نبرد حاضر مى شود و پس از آنكه سيد الشهدا كشته مى شود خودرا به بالين پيكر او
مى رساند و بر نعش امام حسين «ع »مى گريد و اين صحنه،سبب تاثر وگريه تماشاگران تعزيه
مى شود.
شيعه امام حسين «ع »
شيعه يعنى پيرو.پيروى در فكر،عمل،اخلاق،مواضع سياسى و عقايد دينى.گر چه شيعهحسين،شيعه على و ائمه ديگر عليهم السلام نيز هست و تشيع،در خط ائمه واهل بيت بودن
است،اما حسين بن على «ع »در ابعاد خاصى كه زندگى و جانش را بر سرآنها نهاد،حالت الگويى
دارد و اسوه است.آن حضرت،براى احياء دين قيام كرد
و خود رافداى راه خدا ساخت.شيعه او
نيز بايد اينگونه باشد.شيعه سيد الشهدا،بايد در خصلتهايى و اعمالى چون:خودسازى،
خداترسى،گناه گريزى،تقوا،اطاعت امر خدا،امر به معروف و نهى از منكر،اقامه و احياء نماز،
تلاش در مسير رضاى حق،جود و كرامت،عزت نفس،گريز از ذلت و زبونى و سازش با طاغوتها
و حكومتهاى ستم،مبارزه با باطل،جهاد وشهادت،روحيه ايثار و شهادت طلبى،قاطعيت و
صلابت در راه عقيده و...به آن پيشواى شهيد تاسى كند.اين،راه حسين و راه پدران و فرزندان
حسين است و شيعگى يعنى ديندارى و ورع.
شيعه بايد آبها را گل كند
خط سوم خط سرخ اولياست
شيعه يعنى تشنه جام بلا
شيعه يعنى بازتاب آسمان
از لب نى بشنوم صوت تو را
شيعه يعنى امتزاج ناز و نور
شيعه يعنى هفت وادى اضطراب
شيعه يعنى تشنگى در شط آب (40)
خط سوم را به خون كامل كند
كربلا بارزترين منظور ماست
شيعگى يعنى قيام كربلا
بر سر نى جلوه رنگين كمان
صوت «انى لا ارى الموت »تو را
شيعه يعنى راس خونين در تنور
شيعه يعنى تشنگى در شط آب (40)
شيعه يعنى تشنگى در شط آب (40)
كه به مفضل فرمود:از فرومايگان بپرهيز،چرا كه شيعه على «ع »شكم و شهوت خود راحفظ
مى كنند و اهل جهادند و تلاش براى خدا:«انما شيعة على من عف بطنه و فرجه واشتد جهاده
و عمل لخالقه و رجا ثوابه و خاف عقابه فاذا رايت اولئك فاولئك شيعة جعفر». (41) محبتى كه در
دل شيعيان و دوستداران شهيد كربلاست،بجاست كه آنان را به همرنگى و همسويى و
سنخيت فكرى،اخلاقى و عملى با مولايشان بكشد و در گفتار و كردار،شيعه حسين باشند،نه
تنها در ادعا و شعار.خود امام «ع »نيز هنگام حركت از مكه به سوى كربلا،كسانى را به همراهى
خويش در اين سفر مقدس و نهضت خدايى دعوت كرد كه اهل فدا كردن جان در راه ائمه كه
راه خداست باشند و شوق ديدار الهى در دلشان باشد:
«من كان فينا باذلا مهجته موطنا على لقاء الله نفسه فليرحل معنا...». (42)
37-مقتل الحسين،مقرم،ص 304،به نقل از لهوف.38-زيارت وارث(مفاتيح الجنان،ص 429).39-ناسخ التواريخ،(جلد امام حسين)،ج 4،ص 23.40-از مثنوى بلند«شيعه نامه »محمدرضا آقاسى،كيهان،تاريخ 12/6/71.41-سفينة البحار،ج 1،ص 723.42-لهوف،ص 53.
