آيه: 106 مَن كَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إيمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمَانِ وَلَـكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ - تفسیر نور سوره النحل نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر نور سوره النحل - نسخه متنی

محسن قرائتی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

آيه: 106 مَن كَفَرَ بِاللّهِ مِن بَعْدِ إيمَانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمَانِ وَلَـكِن مَّن شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِّنَ اللّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ

ترجمه:

كسي كه بعد از ايمان به خدا كافر (و مرتد) شود، نه آنكه او را به زور وادار كرده اند (كه با زبان اظهار كفر كند) در حالي كه قلبش به ايمان خويش مطمئن است ، بلكه كسي كه سينه به روي كفر بگشايد (و بعد از ايمان با شادي به استقبال كفر برود) پس بر آنان از طرف خداوند غضبي است و برايشان عذابي بزرگ است .

نکته ها

در آغاز اسلام كفار مكّه ، پدر و مادر عمّار ياسر را بخاطر اسلام آوردن با شكنجه شهيد كردند، همين كه نوبت شكنجه به عمّار رسيد او كلماتي كه كفار مي خواستند به زبان جاري كرد و جان خود را نجات داد، عمّار مورد سرزنش بعضي قرار گرفت كه او از اسلام دست برداشته است ، عمّار گريه كنان نزد پيامبر اكرم (ص ) آمد و حضرت دست نوازش بر سر او كشيد و فرمود: اگر باز هم جانت در خطر افتاد اين كلمات را بگو و خودت را نجات بده ، تو سر تا پا ايمان هستي .

اين عمل را در اصطلاح تقيه مي گويند كه در اسلام احكامي را به دنبال دارد، لكن بايد بدانيم كه موارد تقيه مختلف است ; گاهي تقيه واجب است و گاهي بايد تا پاي جان ايستاد و حرف حق خود را زد وتقيه نكرد، نظير كاري كه ساحران فرعون انجام دادند، آنها همين كه معجزه ي حضرت موسي را ديدند، يك سره ايمان آوردند و در برابر تهديدات فرعون ترسي به خود راه نداده و به او گفتند: هر كاري مي خواهي بكن ، ما دست از ايمان خود برنمي داريم . فرعون آنان را شهيد كرد و اين مقاومت مورد ستايش قرآن قرار گرفته است .

البته تقيّه نشانه ي ارتداد، ضعف و ترس و عقب نشيني و خودباختگي و تسليم نيست ، بلكه يك نوع استتار و تاكتيك براي حفظ نيروها و برنامه هاست . ودر روايات تقيه به سپر و حرز تشبيه شده است .

پيام ها:

1- كيفر مرتّد قهر، الهي در دنيا و آخرت است . (من كفر باللّه من بعد ايمانه ... غضب من اللّه و لهم عذاب عظيم )

2- انسان در معرض خطر وبدعاقبت شدن است . (كفر باللّه من بعد ايمانه )

3- اسلام براي موارد استثنايي و ضرورت ها، حساب جداگانه اي باز نموده است . (الاّ من اكره )

4- وظيفه ي انسان در حال اكراه تغيير مي كند. (الا من اكره )

5- اقرار و اعتراف ، در حال اكراه (و زير شكنجه وفشار) ارزش ندارد. (من اكره و قلبه ...)

6- روح اسلام ايمان قلبي است . (و قلبه مطمئن )

7- اكراه پذيري مربوط به جسم است نه قلب . (اكره و قلبه مطمئن )

8- بدترين نوع كفر جدا شدن از مسلمانان وباز كردن آغوش براي كفر است . (شرح بالكفر صدرا)

9- ايمان دو نوع است ; نوعي كه روح انسان با آن گره مي خورد و پايدار است ، (قلبه مطمئن بالايمان ) و نوعي كه عارضي است . (كفر ... بعد ايمانه )

/ 129