آيه: 76 وَضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً رَّجُلَيْنِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لاَ يَقْدِرُ عَلَىَ شَيْءٍ وَهُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلاهُ أَيْنَمَا يُوَجِّههُّ لاَ يَأْتِ بِخَيْرٍ هَلْ يَسْتَوِي هُوَ وَمَن يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ - تفسیر نور سوره النحل نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تفسیر نور سوره النحل - نسخه متنی

محسن قرائتی‏

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

آيه: 76 وَضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً رَّجُلَيْنِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لاَ يَقْدِرُ عَلَىَ شَيْءٍ وَهُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلاهُ أَيْنَمَا يُوَجِّههُّ لاَ يَأْتِ بِخَيْرٍ هَلْ يَسْتَوِي هُوَ وَمَن يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ

ترجمه:

وخداوند دو مرد را مثال مي زند كه يكي از آن دو گنگ است كه بر هيچ چيز توانايي ندارد و سربار مولاي خويش است ، بگونه اي كه هر كجا او را مي فرستد، هيچ سودي با خود نمي آورد، آيا او با كسي كه به عدالت فرمان مي دهد و خود بر راه مستقيم مي رود برابر است .!?

پيام ها:

1- شما كه دو انسان (مولي و عبد) را يكسان نمي دانيد، چگونه خالق و مخلوق را مساوي مي دانيد. (هل يستوي )

2- با سؤال ومثال ، وجدان را بيدار ومردم را به فكر واداريد. (ضرب اللّه مثلا... هل يستون )

3- ريشه ي شرك مردم ، جهل است . (بل اكثرهم لايعلمون )

4- آزادي يك نعمت الهي است (لايقدر علي شي ء ينفق منه سرّا و جهرا)

5- رزق حسن زماني زيباست كه همراه با انفاق باشد. (رزقا حسنا فهو ينفق منه ) و زبان گويا زماني ارزش دارد كه همراه با امر به عدالت باشد. (من يأ مر بالعدل )

6- انفاق سرّي از انفاق علني ، بهتر است . (كلمه ي ((سرّ)) قبل از ((جهر)) آمده است )

7- زبان ، كليد روزي است . (ابكم لايقدر علي شي ء ، كل علي مولاه ... لايأ ت بخير)

8- امر به معروف زماني اثر دارد كه آمر نيز در راه درست باشد. (يأ مر بالعدل و هو علي صراط مستقيم )

9- افراد مالك نيز از خود چيزي ندارند ودر سايه رزق الهي به نوايي رسيده اند. (در آيه به جاي اينكه در برابر ((مملوك )) كلمه ي ((مالك )) قرار گيرد، ((رزقناه )) آمده است )

/ 129