الگوهای رفتاری امام علی(ع) و مسایل سیاسی نسخه متنی

نخست فياض بن جليل الازدى

، بعد رقايت بن وايل الهمدانى

، بعد كيسوم بن سلمة الجهينى

، بعد رويبة بن وبر البجلى

، بعد رفاعة بن شداد الخولانى

، بعد هشام بن ابرهة بن النخعى

، بعد جميع بن حشم كندى

، بعد اءخنف بن قيس الكندى

، بعد عقبة بن النعمان التحميدى

و بعد عبدالرحمن بن ملجم مرادى،

بر امام على عليه السلام سلام كردند، و با سخنانى نيكو آن حضرت را ستودند.

اميرالمؤمنين ايشان را به خدمت پذيرفت و اجازه نشستن داد و آنها را نيكو ستود،

آنگاه فرمود:

شما از سرشناسان و معروفان يمن شمرده مى شويد. آيااگر ما را كارى سخت پديد آيد كه احتياج به يارى شما باشد، چقدر مقاومت مى كنيد و با ما همراهى داريد؟

در آن ميان عبدالرحمن بن ملجم مرادى سخن آغاز كرد و گفت:

يا اميرالمؤمنين، ما را به حرف، ناف بريده اند و با پستان پيكان، شير داده اند و در ميدان مردان، پرورانيده اند.

زخم شمشير و نيزه ها در چشم ما گلهاى بهارستان است.

اطاعت تو را چون طاعت خداوند واجب مى دانيم و به هر جانب فرمان جنگ دهى، نصرت كرده و ظفر ديده، باز آييم.

امام على عليه السلام آنها را گرامى داشت، و خوشحال و راضى به كشورشان بازگردانيد.