پرهيز از غرور و خودپسندى - الگوهای رفتاری امام علی(ع) و مسایل سیاسی نسخه متنی

پرهيز از غرور و خودپسندى

3 التجنب من الغرور و الا نانية

إ يَّاك ومُساماة اللّه في عظمته، والتَّشبُّه به في جبرُوته، فإ نَّ اللّه يُذلُّ كُلَّ جبَّارٍ، ويُهينُ كُلَّ مُختالٍ.

اءنصف اللّه واءنصف النَّاس من نفسك، ومن خاصَّة اءهلك، ومن لك فيه هوًى من رعيَّتك، فإ نَّك إ لا تف عل تظلم! ومن ظلم عباد اللّه كان اللّهُ خصمهُ دُون عباده، ومن خاصمهُ اللّهُ اءدحض حُجَّتهُ.

وكان للّه حربا حتَّى ينزع اءو يتُوب. وليس شي ءٌ اءدعى إ لى تغيير نعمة اللّه وتعج يل نقمته من إ قامةٍ على ظُلمٍ، فإ نَّ اللّه سميعٌ دعوة المُضطهدين، وهُو للظَّالمين بالمرصاد.

3 پرهيز از غرور و خودپسندى

بپرهيز كه در بزرگى خود را همانند خداوند پندارى، و در شكوه خداوندى همانند او دانى، زيرا خداوند هر سركشى را خوار مى سازد، و هر خودپسندى را بى ارزش مى كند. با خدا و با مردم، و با خويشاوندان نزديك، و با افرادى از رعيت خود كه آنان را دوست دارى، انصاف را رعايت كن، كه اگر چنين نكنى ستم روا داشتى، و كسى كه به بندگان خدا ستم روا دارد خدا به جاى بندگانش دشمن او خواهد بود، و آن را كه خدا دشمن شود، دليل او را نپذيرد، كه با خدا سرجنگ دارد، تا آنگاه كه باز گردد، يا توبه كند.

و چيزى چون ستمكارى نعمت خدا را دگرگون نمى كند، و كيفر او را نزديك نمى سازد، كه خدا دعاى ستمديدگان را مى شنود و در كمين ستمكاران است.