پس از جنگ جمل و خطر آفرينى هاى معاويه در شام، و دورى زياد شهر مدينه از مرزهاى عراق و شام، امام على عليه السلام را بر آن داشت تا با ملاحظه اين مسائل و با آگاهى كاملى كه آن حضرت داشت، نماينده اى براى اداره شهر بصره بگمارد كه بتواند جلوى قضاياى احتمالى را بگيرد، به همين منظور بهترين و عالم ترين افراد خاندانش، عبداللّه بن عباس را كه در آن روز از هر جهت مورد اعتماد بود به فرماندارى بصره تعيين فرمود.(157)و يكى از زيركترين اءعراب «زياد بن اءبيه» را نزد او به عنوان مشاور و كاتب معين كرد.(158)و خود آن حضرت نيز تصميم گرفت به جاى مدينه طيبه، كوفه را مركز خلافت اسلامى قرار دهد.مدينه اى كه از مهاجرت پيامبر و يارانش با آغوش باز استقبال كرد.مدينه اى كه براى اسلام و مسلمين مركزيت داشت و موجب پيشرفت آن گرديد.مدينه اى كه براى حسن و حسين عليهما السلام بستر ولادت و مهد تربيت بود.مدينه، آن شهر مقدسى كه پيكر پاك پيامبر صلّى الله عليه وآله و فاطمه زهرا سلام الله عليها را در برگرفته بود،طبعا ترك گفتنش براى اميرالمؤمنين عليه السلام دشوار بود، ولى در آن روز ناچار روى يك سلسله مصالح اسلامى، كوفه را براى خلافت اسلامى به جاى مدينه برگزيد.بنابه نقل مسعودى و ديگران، حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام در روز دوازدهم رجب سال سى و شش با سپاه ظفرمند خود وارد كوفه شد (159)و در محله «رحبه»(160) مسكن گرفت و مردم كوفه از كوچك و بزرگ از آن حضرت به گرمى استقبال كردند.
لطفا منتظر باشید ...
