وهي االمعرُوفةُ بالشِّقشقيَّة(معروف به خطبه شقشقيه)(درد دلها و شكوه هاى امام عليه السلام از ماجراى سقيفه و غصب خلافت در اين خطبه مطرح است)غضب خلافت و علل شكيبايى امام عليه السلام:
1 الشكوى من ابن ابى قحافه
اءما واللّه لقد تقمَّصها فُلانٌ وإ نَّهُ ليعلمُ اءنَّ محلِّي منها محلُّ القُطب من الرَّحا. ينحدرُ عنِّي السَّيلُ، ولا يرقى إ ليَّ الطَّيرُ؛ فسدلتُ دُونها ثوبا، وطويتُ عنها كشحا، وطفقتُ اءرتئي بين اءن اءصُول بيدٍ جذَّاء، اءو اءصبر على طخيةٍ عمياء، يهرمُ فيها الكبيرُ، ويشيبُ فيها الصَّغيرُ، ويكدحُ فيها مُؤمنٌ حتَّى يلقى ربَّهُ! فراءيتُ اءنَّ الصَّبر على هاتا اءحجى، فصبرتُ وفي العين قذًى، وفي الحلق شجا، اءرى تُراثي نهبا، حتَّى مضى الاْ وَّلُ لسبيله، فاءدْلى بها إ لى فُلانٍ بعْدهُ.1 غصب خلافت و علل شكيبايى امام عليه السلامآگاه باشيد! به خدا سوگند! ابابكر، جامه خلافت را بر تن كرد، در حالى كه مى دانست، جايگاه من در حكومت اسلامى، چون محور سنگ هاى آسياب است «كه بدون آن آسياب حركت نمى كند» او مى دانست كه سيل علوم از دامن كوهسار من جارى است، و مرغان دور پرواز انديشه ها به بُلنداى ارزش من نتوانند پرواز كرد، پس من رداى خلافت، رها كرده، و دامن جمع نموده از آن كنارگيرى كردم، و در اين انديشه بودم، كه آيا با دست تنها براى گرفتن حق خود بپا خيزم؟ يا در اين محيط خفقان زا و تاريكى كه به وجود آوردند، صبر پيشه سازم؟ كه پيران را فرسوده، جوانان را پير، و مردان با ايمان را تا قيامت و ملاقات پروردگار اندوهگين نگه مى دارد.پس از ارزيابى درست، صبر و بردبارى را خردمندانه تر ديدم، پس صبر كردم در حالى كه گويا خار در چشم و استخوان در گلوى من مانده بود، و با ديدگان خود مى نگريستم كه ميراث مرا به غارت مى برند!
لطفا منتظر باشید ...
