طلحه و زبير از سران جنگ جمل بودند، در صورتى كه سوابق درخشانى در جنگ هاى صدر اسلام داشتند و همواره از دوستان حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام به شمار مى آمدند،پس از آنكه خليفه سوم كشته شد، با اصرار فراوان طلحه و زبير، امام على عليه السلام خلافت را پذيرفت.اما پس از استقرار حكومت حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام، چون درخواست هاى سياسى، اقتصادى فراوانى از امام على عليه السلام داشتند كه به آنها پاسخ مناسبى داده نشد،سرانجام تسليم هواى نفسانى شده، جنگ جمل را تدارك ديدند.در ميدان جنگ، حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام زبير را صدا زد، جلو آمد و گفت: در اءمانم؟امام على عليه السلام فرمود: آرى.و امام او را به ياد جنگ اُحد و روزگار جهاد و مبارزه در راه اسلام انداخت.و فرمود:زبير يادت هست در كنار هم بوديم، پيامبر صلّى الله عليه وآله از جلوى ما رد شد، سلام كرديم، و تو ابراز علاقه فراوانى كردى،و پيامبر فرمود:(زبير روزى مى آيد كه تو با على مى جنگى، و تو ستمكار خواهى بود.)