امام على عليه السلام نسبت به انحرافات فكرى و ماهيت فاسد عمروعاص فرمود:عجبا لاِ بنِ النَّابِغةِ! يزعُمُ لاِ هلِ الشَّامِ اءنَّ فِيَّ دُعابةً، واءنِّي امرُؤتِلعابةٌ: اءُعافِسُ واءُمارسُ! لقد قال باطلا، ونطق آثما. اءما وشرُّ القول الكذبُ إ نَّهُ ليقُولُ فيكذبُ، ويعدُ فيُخلفُ، ويُساءلُ فيبخلُ، ويُساءلُ فيُلحفُ، ويخُونُ العهد، ويقطعُ الاْ لَّ؛ فإ ذا كان عنْد الْحرْب فاءيُّ زاجرٍ وآمرٍ هُو! ما لمْ تاءْخُذ السُّيُوفُ مآخذها، فإ ذا كان ذلك كان اءكبرُ مكيدته اءن يمنح القرم سُبَّتهُ.اءما واللّه انِّى لََيمنَعُني منَ اللَّعب ذكرُ المَوت، وَإ نَّهُ لََيمنَعُهُ من قَول الحَقِّ نسيَانُ الاَّْخرة، إ نَّهُ لمْ يُبايعْ مُعاوية حتَّى شرط اءنْ يُؤْتيهُ اءتيَّةً، ويرْضخ لهُ على ترْك الدِّين رض يخةً.(144)(شگفتا از عمروعاص پسر نابغه!(145) ميان مردم شام گفت كه من اهل شوخى و خوشگذرانى بوده، و عمر بيهوده مى گذرانم!! حرفى از روى باطل گفت و گناه در ميان شاميان انتشار داد.مردم آگاه باشيد! بدترين گفتار دروغ است، عمروعاص سخن مى گويد، پس دروغ مى بندد، وعده مى دهد و خلاف آن مرتكب مى شود، درخواست مى كند و اصرار مى ورزد، اما اگر چيزى از او بخواهند، بخل مى ورزد، به پيمان خيانت مى كند، و پيوند خويشاوندى را قطع مى نمايد، پيش از آغاز نبرد در هياهو و امر و نهى بى مانند است تا آنجا كه دست ها به سوى قبضه شمشيرها نرود.اما در آغاز نبرد، و برهنه شدن شمشيرها، بزرگ ترين نيرنگ او اين است كه عورت خويش آشكار كرده، فرار نمايد.(146)آگاه باشيد! به خدا سوگند كه ياد مرگ مرا از شوخى و كارهاى بيهوده باز مى دارد، ولى عمروعاص را فراموشى آخرت از سخن حق بازداشته است، با معاويه بيعت نكرد مگر بدان شرط كه به او پاداش دهد، و در برابر ترك دين خويش، رشوه اى تسليم او كند.)
لطفا منتظر باشید ...
