امام عليه السلام نسبت به آگاهى سياسى و دورانديشى خود در خطبه 6 فرمود:واللّه لاَ اءَكُونُ كَالضَّبُع: تَنَامُ عَلى طُول اللَّدم، حَتَّى يَصلَ إ لَيهَا طَالبُهَا، وَيَختلَهَا راصدُها، ولكنِّي اءضربُ بالمُقبل إ لى الحقِّ المُدبر عنهُ، وبالسَّامع المُطيع العاص ي المُريب اءبدا، حتَّى ياءتي عليَّ يومي.فواللّه ما زلتُ مدفُوعا عن حقِّي، مُستاءثرا عليَّ، مُنذُ قبض اللّهُ نبيَّهُ صلَّى اللّهُ عليه وسلَّم حتَّى يوم النَّاس هذا.«به خدا سوگند! از آگاهى لازمى برخوردارم و هرگز غافلگير نمى شوم،(71)كه دشمنان ناگهان مرا محاصره كنند و با نيرنگ دستگيرم نمايند، من همواره با يارى انسان حق طلب، بر سر آن مى كوبم كه از حق روى گردان است، و با يارى فرمانبر مطيع، نافرمان اهل ترديد را درهم مى كوبم، تا آن روز كه دوران زندگانى من بسر آيد.پس، سوگند به خدا، من همواره از حق خويش محروم ماندم، و از هنگام وفات پيامبر صلّى الله عليه وآله تا امروز حق مرا از من باز داشتند و به ديگرى اختصاص دادند.»عناوين كلى آن به شرح زير است:1 فراست و بيدارى و الله لا اكون كاالضبع خ 6 / 12 قاطعيت لا اكون كاالضبع خ 6 / 13 مردمى كردن مبارزه اضرب با المقبل خ 6 / 2
لطفا منتظر باشید ...
