امام على عليه السلام پس از جنگ نهروان و شناساندن معجزه ها و كرامت ها و شجاعت ها در نبرد آگاهانه با دشمن، سجاياى اخلاقى و ويژگى هاى اخلاقى خود را در يك سخنرانى در خطبه 37 آشكارا بيان داشت.فقُمتُ بالاْ مْر حيْن فشلُوا، وتطلَّعْتُ حيْن تقبَّعُوا، ونطقْتُ حيْن تعْتعُوا، ومضيْتُ بنُور اللّه حين وقفُوا.وكُنتُ اءخفضهُم صوتا، واءعلاَ هُم فَوتا، فَطرتُ بعنَانهَا، وَاستَبدَدتُ برهَانهَا.كالجبل لاَ تُحَرِّكُهُ القَوَاصفُ، وَلاَ تُزيلُهُ العَوَاصفُ.لم يكُن لاِ حدٍ فِيَّ مهمزٌ ولاَ لِقَائِلٍ فِيَّ مَغمَزٌ. الذَّلِيلُ عِندِي عَزِيزٌ حَتَّى آخُذَ الحَقَّ لَهُ، والقوىُّ عندي ضعيفٌ حتَّى آخُذ الحقَّ منهُ.رضينا عن اللّه قضاءهُ، وسلَّمنا للّه اءمرهُ. اءتراني اءكذبُ على رسُول اللّه صلّى الله عليه وآله؟ واللّه لاََنَا اءَوَّلُ مَن صَدَّقَهُ، فَلاَ اءَكُونُ اءَوَّلَ مَن كَذَبَ عَلَيه. فَنَظَرتُ في اءمري، فإ ذا طاعتي قد سبقت بيعتي، وإ ذا الميثاقُ في عُنُقي لغيري.«آنگاه كه همه از ترس سُست شده، كنار كشيدند، من قيام كردم، و آن هنگام كه همه خود را پنهان كردند من آشكارا به ميدان آمدم، و آن زمان كه همه لب فرو بستند، من سخن گفتم، و آن وقت كه همه باز ايستادند من با راهنمايى نور خدا به راه افتادم، در مقام حرف و شعار صدايم از همه آهسته تر بود اما در عمل برتر و پيشتاز بودم، زمام امور را به دست گرفتم، و جلوتر از همه پرواز كردم، و پاداش سبقت در فضيلت ها را بردم.همانند كوهى كه تندبادها آن را به حركت در نمى آورد، و طوفانها آن را از جاى بر نمى كند، كسى نمى توانست عيبى در من بيابد، و سخن چينى جاى عيبجويى در من نمى يافت.خوارترين افراد نزد من عزيز است تا حق او را باز گردانم، و نيرومندها در نظر من پست و ناتوانند تا حق را از آنها باز ستانم.
لطفا منتظر باشید ...
