(وقتى گروهى براى تقسيم مساوى بيت المال اعتراض كردند و زياده طلب بودند، فرمود:)عدالت اقتصادى امام عليه السلامآيا به من دستور مى دهيد براى پيروزى خود، از جور و ستم درباره امت اسلامى كه بر آنها ولايت دارم، استفاده كنم؟به خدا سوگند! تا عمر دارم، و شب و روز برقرار است، و ستارگان از پى هم طلوع و غروب مى كنند، هرگز چنين كارى نخواهم كرد!اگر اين اموال از خودم بود بگونه اى مساوى در ميان مردم تقسيم مى كردم تا چه رسد كه جزو اموال خداست، آگاه باشيد! بخشيدن مال به آنها كه استحقاق ندارند، زياده روى و اسراف است، ممكن است در دنيا ارزش دهنده آن را بالا برد اما در آخرت پست خواهد كرد، در ميان مردم ممكن است گراميش بدارند اما در پيشگاه خدا خوار و ذليل است.هيچ كس مالش را در راهى كه خدا اجازه نفرمود مصرف نكرد و به غير اهل آن نپرداخت جز آن كه خدا او را از سپاس آنان محروم فرمود، و دوستى آنها را متوجه ديگرى ساخت، پس اگر روزى بلغزد و محتاج كمك آنان گردد، بدترين رفيق و سرزنش كننده ترين دوست خواهند بود.خطبه 200 نهج البلاغه
سياسة معاوية الماكرة
واللّه ما مُعاويةُ باءدهى منِّي، ولكنَّهُ يغدرُ ويفجُرُ. ولولاَ كَرَاهيَّةُ الغَدر لَكُنتُ من اءد هى النَّاس، ولكن كُلُّ غُدرةٍ فُجرةٍ، وكُلُّ فُجرةٌ كُفرةٌ.«ولكُلِّ غادرٍ لواءٌ يُعرفُ به يوم القيامة».واللّه ما اءُستغفلُ بالمكيدة، ولاَ اءُستَغمَزُ بالشَّديدَة.ترجمه خطبه 200 نهج البلاغه
لطفا منتظر باشید ...
