توضیح المسائل نسخه متنی

(مسأله 512) اگر زن مستحاضه بداند از وقتى كه مشغول وضو يا غسل شده خونى از او بيرون نيامده و تا بعد از نماز نيز خون در داخل فرج نبوده و بيرون نخواهد آمد، مىتواند خواندن نماز را تأخير بيندازد.

(مسأله 513) اگر زن مستحاضه بداند كه پيش از گذشتن وقت نماز به كلّى پاك مىشود يا به اندازه خواندن نماز، آمدن خون متوقف مىشود، بايد صبر كند و نماز را در وقتى كه پاك است بخواند.

(مسأله 514) اگر بعد از وضو و غسل، خون در ظاهر قطع شود و مستحاضه بداند پيش از گذشتن وقت نماز اگر نماز را به مقدارى كه وضو، غسل و نماز را بجا آورد تأخير بيندازد، كاملاً پاك مىشود، بايد نماز را تأخير بيندازد و هنگامى كه كاملاً پاك شد، دوباره وضو و غسل را بجا آورده و نماز را بخواند. و اگر وقت نماز تنگ شد، لازم نيست وضو و غسل را دوباره بجا آورد بلكه، اگر وقت براى تيمّم كافى باشد، احتياطاً به جاى وضو و غسل تيمّم كند.

(مسأله 515) وقتى مستحاضه كثيره و متوسطه كاملاً از خون پاك شد، بايد غسل كند. ولى، اگر بداند از وقتى كه براى نماز قبلى مشغول غسل شده ديگر خون نيامده، لازم نيست دوباره غسل نمايد.

(مسأله 516) مستحاضه قليله، بعد از وضو و مستحاضه كثيره و متوسطه بعد از غسل و وضو، بايد فوراً مشغول نماز شوند ولى گفتن اذان و اقامه و خواندن دعاهاى قبل از نماز اشكال ندارد، و در نماز نيز مىتوانند اعمال مستحب مثل قنوت و غير آن را بجا آورند.

(مسأله 517) اگر زن مستحاضه بين غسل و نماز فاصله بيندازد، بايد دوباره غسل كند و بلافاصله مشغول نماز شود ولى اگر خون در داخل فضاى فرج نيايد، غسل مجدد لازمنيست.

(مسأله 518) اگر خون استحاضه زن جريان داشته باشد و قطع نشود، چنانچه براى او ضرر نداشته باشد، بايد پيش از غسل و بعد از آن به وسيله پنبه از بيرون آمدن خون جلوگيرى كند. ولى، اگر خون هميشه جريان نداشته باشد، فقط بايد بعد از وضو و غسل از بيرون آمدن خون جلوگيرى نمايد و چنانچه كوتاهى كند و خون بيرون آيد، بايد دوباره غسل كند و وضو نيز بگيرد و اگر نماز نيز خوانده، بايد دوباره آن را بخواند.

(مسأله 519) اگر در هنگام غسل خون قطع نشود، غسل صحيح است. ولى، اگر در بين غسل استحاضه متوسطه كثيره شود، واجب است چنانچه مشغول غسل ـ ترتيبى يا ارتماسى ـ بوده همان را از سر بگيرد.

(مسأله 520) احتياط واجب آن است كه زن مستحاضه در تمام طول روزى كه روزه است، به مقدارى كه مىتواند از بيرون آمدن خون جلوگيرى كند.

(مسأله 521) روزه زن مستحاضهاى كه غسل بر او واجب مىباشد، در صورتى صحيح است كه غسلهايى را كه براى خواندن نمازهاى روز بر وى واجب هستند، در روز انجام دهد. و نيز بنابر احتياط واجب، بايد غسل نماز مغرب و عشاى شبى را كه مىخواهد فرداى آن را روزه بگيرد، بجا آورد ولى، اگر براى نماز مغرب و عشا غسل نكند و پيش از اذان صبح براى خواندن نماز شب غسل نمايد و در روز نيز غسلهايى را كه براى خواندن نمازهاى روز بر وى واجب هستند بجا آورد، روزه او صحيح است.

(مسأله 522) اگر بعد از نماز عصر مستحاضه شود و تا غروب غسل نكند، روزه او صحيح است.

(مسأله 523) اگر استحاضه قليله زن پيش از نماز، متوسطه يا كثيره شود، بايد اعمال استحاضه متوسطه يا كثيره را كه بيان شد انجام دهد. و اگر استحاضه متوسطه، كثيره شود، بايد اعمال استحاضه كثيره را انجام دهد، و چنانچه براى استحاضه متوسطه غسل كرده باشد بايد دوباره براى كثيره نيز غسل كند.

(مسأله 524) اگر در بين نماز استحاضه متوسطه زن كثيره شود و يا استحاضه قليله او متوسطه و يا كثيره شود، بايد نماز را رها كند و براى استحاضه كثيره و يا متوسطه غسل كند و وضو بگيرد و در استحاضه كثيره وضو را پيش از غسل انجام دهد و اعمال ديگر آن را انجام دهد و همان نماز را بخواند. و اگر براى هيچ كدام از غسل و وضو، وقت نداشته باشد، بايد دو تيمّم كند، يكى بدل از غسل و ديگرى بدل از وضو و اگر براى يكى از آنها وقت نداشته باشد، بايد عوض آن تيمّم كند و ديگرى را بجا آورد ولى اگر براى تيمّم نيز وقت نداشته باشد، نمىتواند نماز را رها كند بلكه بايد نماز را تمام كرده و بنابر احتياط واجب آن را قضا نمايد.

(مسأله 525) اگر در بين نماز خون متوقف شود و مستحاضه نداند كه در باطن نيز

قطع شده يا نه، چنانچه بعد از نماز بفهمد كه خون در باطن نيز قطع شده بوده، بايد وضو و غسل و نماز را دوباره بجا آورد.

(مسأله 526) اگر استحاضه كثيره زن، متوسطه شود، بايد براى نماز اوّل عمل كثيره و براى نمازهاى بعد عمل متوسطه را بجا آورد، مثلاً اگر پيش از نماز ظهر استحاضه كثيره متوسطه شود، بايد براى نماز ظهر غسل كند و براى نماز عصر، مغرب و عشا فقط وضو بگيرد. ولى، اگر براى نماز ظهر غسل نكند و فقط به مقدار نماز عصر وقت داشته باشد، بايد براى نماز عصر غسل نمايد و اگر براى نماز عصر نيز غسل نكند، بايد براى نماز مغرب غسل كند و اگر براى آن نيز غسل نكند و فقط به مقدار نماز عشا وقت داشتهباشد، بايد براى نماز عشا غسل نمايد.

(مسأله 527) اگر پيش از هر نماز، خون مستحاضه كثيره قطع شود و دوباره جريان يابد، بايد براى هر نماز يك غسل بجا آورد. ولى، اگر بعد از غسل و پيش از نماز خون قطع شود، چنانچه وقت به گونهاى تنگ باشد كه نتواند غسل كند و نماز را در وقت بخواند، مىتواند با همان غسل نماز را بخواند. حكم وضو نيز در اين مسأله مانند غسل است.

(مسأله 528) اگر استحاضه كثيره قليله شود، بايد براى نماز اوّل عمل كثيره و براى نمازهاى بعد عمل قليله را انجام دهد. و نيز اگر استحاضه متوسطه قليله شود، بايد براى نماز اوّل عمل متوسطه و براى نمازهاى بعد عمل قليله را بجا آورد.

(مسأله 529) اگر مستحاضه يكى از كارهايى را كه براى او واجب مىباشد (حتّى مانند عوض كردن پنبه) ترك كند، نمازش باطل است.

(مسأله 530) اگر مستحاضه قليله بخواهد عملى غير از نماز را كه شرط آن داشتن وضو است، انجام دهد (مثلاً بخواهد جايى از بدن خود را به خط قرآن برساند) بايد وضو بگيرد و بنابر احتياط واجب وضويى كه براى نماز گرفته كافى نيست.

(مسأله 531) زن مستحاضه احتياطاً بايد از رفتن به داخل مسجد مكّه (مسجدالحرام) و مدينه (مسجدالنّبى) و توقف در ساير مساجد و خواندن سورهاى كه سجده واجب دارد بدون غسل خوددارى كند. و همچنين نزديكى شوهر با مستحاضه متوسطه و كثيره بنابر احتياط واجب در صورتى حلال مىشود كه غسل كند، اگرچه كارهاى ديگرى را كه براى نماز واجب هستند، مثل وضو و عوض كردن پنبه و دستمال، انجام نداده باشد.

(مسأله 532) اگر زن در استحاضه كثيره يا متوسطه بخواهد پيش از وقت نماز جايى از بدن خود را به خط قرآن برساند، بايد غسل كند و وضو نيز بگيرد.

(مسأله 533) نماز آيات بر مستحاضه واجب است و بايد براى نماز آيات نيز اعمالى را كه براى نمازهاى واجب روزانه گفته شد انجام دهد.

(مسأله 534) اگر در وقت نماز واجب روزانه، نماز آيات بر مستحاضه واجب شود، گرچه بخواهد هر دو را پشت سر هم بجا آورد، بايد براى نماز آيات نيز تمام اعمالى را كه براى نماز روزانه بر او واجب است انجام دهد، و احتياط واجب آن است كه هر دو را با يك غسل و وضو بجا نياورد.

(مسأله 535) زن مستحاضه احتياطاً بايد نماز قضا نخواند تا پاك شود. مگر اين كه وقت نماز قضا تنگ باشد كه در اين صورت بايد براى هر نماز قضا اعمالى را كه براى نماز ادا بر او واجب است انجام دهد.

(مسأله 536) اگر زن بداند خونى كه از او خارج مىشود، خون زخم يا غده كه به آن «منيرم» هم مىگويند نيست و شرعاً حكم حيض و نفاس را ندارد، بنابر احتياط واجب بايد به دستور استحاضه عمل كند. بلكه، اگر شك داشته باشد كه خون استحاضه است يا خونهاى ديگر، چنانچه نشانه آنها را نداشته باشد، بنابر احتياط واجب بايد اعمال استحاضه را انجام دهد.