چند روايت در باره تواضع و بيان اينكه بسا مى‏شود كه بند كفش كسى موجب عجب و استعلاى او مى‏شود - ترجمه تفسیر المیزان جلد 16

‌صفحه‌ى 125

بيابان در بين جمعيت در زمين فرو رفتند، به طورى كه بقيه اسرائيليان كه در اطرافشان بودند از صداى آنان فرار كردند، چون با خود گفتند: ممكن است ما را هم فرو ببرد، آن گاه آتشى از ناحيه رب بيرون آمد، و آن دويست و پنجاه مرد را كه بخور آورده بودند بسوزانيد، اين بود آن مقدار از داستان تورات كه مورد حاجت ما بود.

و در مجمع البيان در ذيل آيه" إِنَّ قارُونَ كانَ مِنْ قَوْمِ مُوسى‏" گفته است: كه وى پسر خاله موسى (ع) بود،- نقل از عطاء از ابن عباس، و از روايت امام صادق (ع) «1».

و در تفسير قمى در ذيل جمله" ما إِنَّ مَفاتِحَهُ لَتَنُوأُ ..." گفته: كليد گنجينه‏هايش را جمعى نيرومند نمى‏توانستند حمل و نقل كنند «2».

و در معانى الاخبار به سند خود از موسى بن اسماعيل بن موسى بن جعفر (ع) از پدرش از جدش از آباى گرامش از على (ع) روايت كرده كه در ذيل جمله" وَ لا تَنْسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيا" فرمود: سلامتى و نيرومندى و فراغت و جوانيت و نشاطت را فراموش مكن، و با اين سرمايه‏هاى گرانبها آخرت خود را تامين نما «3».

و نيز در تفسير قمى در ذيل جمله" فَخَرَجَ عَلى‏ قَوْمِهِ فِي زِينَتِهِ" گفته: قارون با جامه‏هاى رنگين، و دامن بلند از خانه بيرون مى‏آمد، و دامن خود را به زمين مى‏كشيد «4».

چند روايت در باره تواضع و بيان اينكه بسا مى‏شود كه بند كفش كسى موجب عجب و استعلاى او مى‏شود

و در مجمع البيان مى‏گويد: زاذان از امير المؤمنين (ع) روايت كرده كه در دوران خلافتش در بازارها قدم مى‏زد و گم شدگان را به مقصد مى‏رساند، و ضعيفان را كمك مى‏كرد، و به فروشندگان و بقالان مى‏گذشت، و قرآن را پيش رويش باز مى‏كرد، و مى‏خواند:" تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِينَ لا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً" و مى‏فرمود: اين آيه در باره اهل عدالت و تواضع از واليان امور، و در باره قدرتمندان از ساير مردم نازل شده «5».

و نيز در مجمع البيان آمده كه سلام اعرج از امير المؤمنين (ع) روايت كرده كه فرمود: بند كفش كسى باعث عجب او مى‏شود، و به همين جهت مشمول اين آيه مى‏شود،

(1) مجمع البيان، ج 7، ص 266.

(2) تفسير قمى، ج 2، ص 144.

(3) معانى الاخبار، ص 325.

(4) تفسير قمى، ج 2، ص 144.

(5) مجمع البيان، ج 7، ص 269.