ترجمه تفسیر المیزان جلد 16

‌صفحه‌ى 168

و بياد آور ابراهيم را كه به قوم خود گفت خدا را بپرستيد و از او بترسيد كه اين براى شما اگر بدانيد بهتر است (16).

شما به جاى خدا بتهايى مى‏پرستيد و تهمتها مى‏تراشيد با اينكه آنچه به جاى خدا مى‏پرستيد هيچ رزقى را براى شما مالك نيستند، پس رزق را از نزد خدا بطلبيد و او را عبادت نموده و شكرش به جا آوريد كه به سويش بازمى‏گرديد (17).

و به فرض كه مرا تكذيب كنيد اولين امت نيستيد كه پيامبر خود را تكذيب كردند زيرا قبل از شما امت‏ها بودند كه پيامبران خود را تكذيب كردند، و يك پيامبر جز ابلاغ روشن وظيفه‏اى ندارد (18).

آيا نمى‏بينند كه خدا خلقت خلايق را آغاز كرده و سپس آن را اعاده مى‏كند و اين براى خدا آسان است (19).

بگو در زمين سير كنيد و نيك نظر كنيد كه چگونه خدا خلق را آفريد، خداوند همين جور نشاه ديگر پديد مى‏آورد كه خدا بر هر چيز قادر است (20).

هر كس را بخواهد عذاب مى‏كند و هر كه را بخواهد رحم مى‏كند و همه به سوى او برگردانيده مى‏شويد (21).

و شما نمى‏توانيد خدا را در زمين و نه در آسمان به ستوه آوريد و به غير خدا سرپرست و ياورى نداريد (22).

و كسانى كه به آيات خدا و ديدار او كفر ورزيدند آنان از رحمت من مايوسند و آنان عذابى دردناك دارند (23).

ولى از ناحيه مردمش جز اين پاسخى نبود كه بگويند: او را بكشيد يا بسوزانيد، پس خدا ابراهيم را از آتش آنان نجات داد، بدرستى در همين سرگذشت آيت‏هايى است براى مردمى كه ايمان آورند (24).

ابراهيم (بار ديگر) گفت: به خاطر دوستى با يكديگر در زندگى دنيا به جاى خدا بت‏ها گرفتيد، ولى در روز قيامت همين دوستى‏ها به دشمنى مبدل گشته و به يكديگر كفر مى‏ورزيد و يكديگر را لعنت مى‏كنيد و سر منزلتان آتش است و از ياوران كسى را نداريد (25).

لوط به ابراهيم ايمان آورد و اعلام داشت كه من به سوى پروردگارم از شما دورى مى‏جويم كه عزيز و حكيم تنها اوست (26).

ما به ابراهيم، اسحاق و يعقوب عطا كرديم و در ذريه او نبوت و كتاب قرار داديم و اجر او را در دنيا داديم و در آخرت هم از صالحان است (27).

و به ياد آور لوط را كه به قوم خود گفت به درستى شما عمل زشتى مى‏كنيد كه قبل از شما احدى از مردم عالم مرتكب آن نشده بود (28).