ترجمه تفسیر المیزان جلد 16

‌صفحه‌ى 258

ترجمه آيات‏

و او كسى است كه خلقت را آغاز كرد و اعاده‏اش مى‏كند، و اعاده برايش آسان‏تر است، و براى او در آسمانها و زمين از هر مثل فرد اعلايش هست و او مقتدر حكيم است (27).

براى شما از خود شما مثلى زده، آيا بردگان شما در آنچه كه از اموال به شما روزى كرده‏ايم هيچ فردى شريك شما هست بطورى كه آن برده و شما با هم برابر باشيد و احيانا شما از آن بردگان بترسيد كه مبادا در شركت تجاوز كنند آن طور كه از يك شريك آزاد مى‏ترسيد؟ قطعا نه، پس چطور مخلوقات خدا را شريك او مى‏گيريد، ما اين طور آيات را براى مردمى كه تعقل كنند توضيح مى‏دهيم (28).

بلكه آنها كه ستم كردند هواهاى خود را بدون علم پيروى كردند، و وقتى خدا كسى را گمراه كند كيست كه او را هدايت نمايد؟ و هيچ ناصرى برايشان نيست (29).

پس روى خود به سوى دين حنيف كن كه مطابق فطرت خدا است فطرتى كه خدا بشر را بر آن فطرت آفريده و در آفرينش خدا دگرگونگى نيست، اين است دين مستقيم ولى بيشتر مردم نمى‏دانند (30).

رو به سوى دين خدا كنيد و بپرهيزيد از او و نماز بپا داريد و از مشركين مباشيد (31).

از آنهايى كه دين خود را تكه تكه كرده و خود دسته دسته شدند و هر دسته‏اى به دين خود خوشحالى كردند (32).

و چون ضررى به مردم برسد به سوى خدا برگشته او را همى خوانند، ولى همين كه رحمتى از خود به ايشان مى‏چشاند باز دسته‏اى از آنان شرك مى‏ورزند (33).

تا نعمت‏ها كه ما به ايشان داده‏ايم كفران كنند، پس بهره بگيريد كه به زودى خواهيد فهميد (34).

و يا دليلى برايشان نازل كرده‏ايم، و آن دليل و رهنما شرك ورزيدن را به ايشان درس داده؟! (35).

و چون به انسان رحمتى مى‏چشانيم شادى مى‏كند. و اگر مصيبتى به ايشان برسد با اينكه اثر كارهاى خودش است ناگهان نوميد مى‏شود (36).

آيا نديدند كه خدا روزى را به هر كه بخواهد زياد و به هر كه بخواهد اندك مى‏دهد در اين خود آيتى است براى مردمى كه ايمان آورند (37).

پس حق ذى القربى و مسكين و ابن سبيل را بده اين براى كسانى كه رضاى خدا را مى‏طلبند بهتر است و هم ايشان رستگارند (38).