ترجمه تفسیر المیزان جلد 16
لطفا منتظر باشید ...
صفحه‌ى 282مؤلف: اين حديث مضمون لطيفى دارد، و معنايش اين است كه طفل تا چهار ماه احدى را نمىشناسد، تنها و تنها حاجتش را احساس مىكند، و با گريه رفع آن حاجت را مىخواهد، و معلوم است كه برآورنده حاجتش خدا است، پس او به درگاه خالقش تضرع مىكند، و به وحدانيت او شهادت مىدهد.و در چهار ماه دوم پدر و مادرش را مىشناسد، و مىفهمد كه ايندو واسطه ميان او و رافع حاجاتش هستند، البته تنها اين مقدار را درك مىكند كه واسطهاند، نه اينكه شخص آن دو را بشناسد، تكرار مىكنم كه در چهار ماهه دوم اين قدر مىفهمد كه بين او و خدا كه رافع حاجاتش مىباشد واسطهاى هست، ولى نمىداند كه آن واسطه كه رحمت و فيض را مىگيرد و به خلق مىرساند پيغمبر است، پس گريهاش در چهار ماهه دوم در حقيقت درخواست رحمت است از پروردگارش براى پيغمبر، تا بوسيله پيغمبر به او نيز برسد.و در چهار ماهه سوم پدر و مادر را بشخصه و با خصوصياتى كه دارند مىشناسد، و از ديگران تميز مىدهد، پس گريهاش دعا است به جان آن دو، مىخواهد رحمت خدا از مسير آن دو به وى برسد، پس حديث شريف لطيفترين اشارتها را در كيفيت جريان فيض از مجراى واسطهها بيان مىكند- دقت بفرماييد-.و در مجمع البيان در ذيل آيه" وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ" مىگويد: ابو سعيد خدرى، و غير او روايت كردهاند كه وقتى اين آيه به رسول خدا (ص) نازل گرديد فدك را به فاطمه داد، و تسليمش هم كرد، و اين معنا از امام ابى جعفر و امام صادق (ع) روايت شده «1».و در كافى به سند خود از ابراهيم يمانى از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: ربا دو جور است، يكى ربايى كه مىتوان خورد، و ديگر آنكه نمىتوان خورد، اما آن ربايى كه جايز و حلال است، هديهاى است كه به كسى مىدهى و از دادنت ثواب مىخواهى، چون ثواب آن چند برابر خود آن است، اين آن ربايى است كه مىتوان خورد، و خداى تعالى در بارهاش فرموده:" وَ ما آتَيْتُمْ مِنْ رِباً لِيَرْبُوَا فِي أَمْوالِ النَّاسِ فَلا يَرْبُوا عِنْدَ اللَّهِ" «2».و اما آن ربايى كه خوردنى نيست، آن همان ربايى است كه خدا از آن نهى كرده و وعده آتش در برابرش داده.
