ترجمه تفسیر المیزان جلد 16

‌صفحه‌ى 381

فرمود دامنت را جمع كن، عرضه داشت: يا رسول اللَّه (ص) من مبتلا به كژى پايم، دامن خود بلند كرده‏ام كه پيدا نباشد. فرمود: دامنت را جمع كن كه تمامى خلقهاى خدا نيكو است «1».

و در كتاب فقيه آمده كه شخصى از امام صادق (ع) از كلام خداى عز و جل پرسيد، كه مى‏فرمايد:" اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها" «2» و در جاى ديگر مى‏فرمايد:" قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ" «3»، و در جاى ديگر مى‏فرمايد:" الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبِينَ" «4» و نيز جاى ديگر مى‏فرمايد:" الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمِي أَنْفُسِهِمْ" «5» و جاى ديگر مى‏فرمايد:" تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا" «6»، و نيز مى‏فرمايد:" وَ لَوْ تَرى‏ إِذْ يَتَوَفَّى الَّذِينَ كَفَرُوا الْمَلائِكَةُ" «7» با اينكه در يك ساعت در دنيا هزاران نفر كه عددشان را جز خدا كسى نمى‏داند مى‏ميرند، اين چگونه ممكن است كه ملائكه، و يا ملك الموت در آن واحد به قبض روح همه اينها برسد؟

امام (ع) در جواب فرمود: خداى تبارك و تعالى براى ملك الموت كاركنان و ياورانى از ملائكه قرار داده، كه او نسبت به آن اعوان به منزله فرمانده است، و هر يك را به ماموريتى مى‏فرستد، پس هم ملائكه قبض روح مى‏كنند، و هم خود ملك الموت، آن گاه خدا آن ارواح را از ملك الموت مى‏گيرد «8».

و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم، و ابو الشيخ، از ابى جعفر محمد بن على روايت كرده‏اند كه فرمود: رسول خدا (ص) به مردى از انصار وارد شد تا او را عيادت كند، ديد كه ملك الموت بالاى سر وى نشسته، پرسيد اى ملك الموت نسبت به رفيق ما مدارا كن، كه او مردى با ايمان است، ملك الموت عرضه داشت: اى محمد (ص) مژده كه من نسبت به هر مؤمنى مدارا مى‏كنم.

اى محمد (ص) بدان كه من بعد از آن كه روح آدميان را

(1) الدر المنثور، ج 5، ص 172.

(2) سوره زمر، آيه 52.

(3) سوره سجده، آيه 11.

(4) سوره نحل، آيه 32.

(5) سوره نحل، آيه 28.

(6) سوره انعام، آيه 61.

(7) سوره انفال، آيه 50.

(8) من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 82.