لطفا منتظر باشید ...
صفحه‌ى 343
باب اول در فضيلت برادرى و الفت و شرطها و درجهها و فايدههاى آن
فضيلت الفت و برادرى
بدان كه الفت ثمره خوى خوش است و مفارقت نتيجه خوى بد. پس خوشخويى دوستى و الفت و موافقت اقتضا كند، و بد خويى دشمنايگى و حسد و مخالفت بار آرد. و هر گاه كه مثمر ستوده باشد ثمره نيز ستوده بود. و فضيلت خوشخويى در دين پوشيده نيست. و آن فضيلت آن است كه حق تعالى پيغامبر خود را- عليه افضل الصّلوات و ازكى التّسليم- بدان مدح فرموده است، قوله تعالى: وَ إِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ. و پيغامبر (صلّى الله عليه وسلّم) گفته است: اكثر ما يدخل الجنّة تقوى الله و حسن الخلق، اى، بيشترين چيزى كه در بهشت برود پرهيزكارى و خوشخويى است. و اسامه شريك روايت كرد كه پيغامبر را (صلّى الله عليه وسلّم) پرسيديم كه بهترين چيزى كه فرزند آدم را دادهاند چه چيز است؟ فرمود: حسن خلق. و [گفت (صلّى الله عليه وآله وسلّم):] بعثت لاتمّم محاسن الاخلاق، اى، بعث من براى إتمام محاسن اخلاق است. و گفت (صلّى الله عليه وآله وسلّم): أثقل ما يوضع في الميزان خلق حسن، اى، گرانتر چيزى كه در ترازو نهاده شود خوى خوش است. و گفت (صلّى الله عليه وآله وسلّم): ما احسن الله خلق امرئ و خلقه فيطعمه النّار، اى، حق تعالى آفرينش و خوى هيچ مردى را خوب نگردانيد پس وى را طعمه آتش كرد. و بو هريره
