لطفا منتظر باشید ...
صفحه‌ى 47
هر كه از شما نكاح تواند كرد بايد كه نكاح بكند كه آن چشم را فرو خوابانندهتر و فرج را نگاه دارندهتر است، و هر كه نتواند بايد كه روزه دارد كه روزه شهوت را ببرد. و اين بيان آن است كه علت ترغيب بيم فساد است، و و جاء در عربيت كوفتن رگهاى خصيه را گويند بى آن كه بيضه را بيرون آرند. و اينجا اين لفظ بر سبيل استعارت فرموده است، كه روزه شهوت مباشرت را ضعيف كند.
و فرمود- (صلّى الله عليه وسلّم): إذا أتاكم من ترضون دينه و أمانته فزوّجوه، الاّ تفعلوه تكن فتنة في الارض و فساد كبير، اى، چون بر شما آيد كسى كه دين و امانت وى را بپسنديد، به زنى دهيد وى را زنى، كه اگر ندهيد فتنهاى باشد در زمين و فساد بزرگ، و اين نيز بيان آن است كه علت ترغيب بيم فساد است. و گفت: من نكح للَّه و انكح للَّه استحقّ ولاية الله، اى، هر كه تزوّج و تزويج براى خداى تعالى كند مستحق دوستى خداى تعالى باشد. و فرمود: من تزوّج فقد أحرز شطر دينه فليتّق الله في الشّطر الثّانى، اى، هر كه نكاح كرد نيمه دين خود را در حصار آورد، پس بايد كه در نيمه ديگر شرط تقوى رعايت كند. و اين نيز اشارتى است. و بدان كه فضيلت آن به سبب تحرّز از مخافت و تحصّن از فساد است، كه فساد دين در اكثر احوال از بطن و فرج است [24] و به نكاح كار يكى از اين دو كفايت مىپذيرد.
و گفت: كلّ عمل ابن آدم ينقطع الاّ ثلاثة: ولد صالح يدعو له، اى، همه اعمال آدمى منقطع شود مگر سه: از آن، يكى فرزند صالح كه وى را دعا گويد. و فرزند صالح نشود مگر به نكاح.
اما آثار
عمر- رضى الله عنه- گفت: لا يمنع من النّكاح الاّ عجز او فجور، اى، مانع نكاح نيست مگر عجز يا فجور. و بيان آن كرد كه دين مانع نكاح نيست، و مانع آن را بدين دو كار مذموم تخصيص فرموده.
و ابن عباس- رضى الله عنهما- فرمود: لا يتمّ نسك النّاسك حتّى تزوّج، اى، عبادت عابد تمام نشود تا تزوّج كند. و اين سخن احتمال آن دارد كه نكاح را از عبادت و تتمه آن شمرده است. و ظاهر آن است كه بدين آن خواسته است كه به سبب غلبه شهوت دل مسلّم و فارغ نماند مگر به تزويج، و چون دل فارغ و مسلّم نباشد عبادت تمام نشود. و براى اين، غلامان خود را، عكرمه و
