لطفا منتظر باشید ...
صفحه‌ى 76
هوى و تمتع نباشد، چه بسيارى حق بود كه موافق هوى باشد. و عمر عبد العزيز گفت: إذا وافق الحقّ الهوى فهو الزّبد بالنّرسيان، اى، چون حق موافق هوى باشد، مسكه با خرما [ى] نيك بود. و محال نيست كه حظ نفس و حق دين هر دو معا باعث شوند. و مستحب است كه عقد در مسجد كند و در ماه شوال. و عايشه- رضى الله عنها- گفت: پيغامبر (صلّى الله عليه وسلّم) در شوال مرا به زنى كرد، و زفاف نيز در شوال بود.
اما منكوحه
در وى دو نوع معتبر است: يكى براى حلالى، دوم براى خوشى معيشت و حصول مقصود.
نوع اول آن چه براى حلالى معتبر است، و آن خالى بودن اوست از موانع نكاح. و موانع نوزده است:
اول آن كه منكوحه ديگرى باشد.
دوم آن كه در عدّت ديگرى باشد، عدّت وفات يا عدّت طلاق يا وطى به شبهت، يا استبراء وطى از ملك يمين.
سوم آن كه كلمه كفر بر زبان وى رفته باشد كه بدان حكم ردّت حاصل آيد.
چهارم آن كه مغ باشد.
پنجم آن كه بت پرست و زنديق باشد و به كتابى و پيغامبرى انتساب ندارد، و زنانى كه در اباحت اعتقاد دارند حكمشان همين باشد و نكاح ايشان روا نباشد، و هر مذهبى فاسد كه معتقد آن را به كفر حكم كنيم همچنين باشد.
ششم آن كه جهود يا ترسا كه در دين ايشان پس از تبديل يا پس از بعث پيغامبر- صلى
