در دل موجها - مبانی اندیشه اسلامی نسخه متنی

را از دست مى دهد، دنيا برايش تيره و تار و زندگيش سياه مى گردد.

انسان الهى مرگ را نيستى و نابودى نمى داند، او مرگ را تولدى نوين براى زندگى برتر و ابـدى مـى دانـد.

امـا انـسـان مـادى نـگـر مرگ را پايان عمر مى داند و از اين رو انديشه مرگ و پـيـرى و فـرسـودگـى ، آيـنـده اش را تـاريـك مـى كـنـد و در مـراحل آخر عمر، بسان مرده اى متحرك ، تاريك دل و بى فروغ ، اندوه بر تمام وجودش ، سايه مى افكند.

در دل موجها

پـيـروزى و شـكـست در نظر مؤ من تنها جنبه ظاهرى ندارد، بلكه آن را در رابطه با مسؤ وليتى كـه بر دوش دارد مى بيند. از اين ديد شكست يعنى كوتاهى در انجام وظيفه و پيروزى به معناى توفيق در انجام وظيفه است .

مـؤ مـن در مـيـان غـوغـاى زنـدگـى و كـشـمـكشهاى اجتماعى در پى جلب رضاى خداست . او به دنيا خـوشـبـين است چون آن را جلوه اى از اراده خدا مى داند و به زندگى دلخوش است چون پيشامدها و مـشكلات را تقدير الهى دانسته و خود را در معرض ‍ امتحان مى بيند و با اين ديد هرگز ياءس و اضطراب به دل راه نمى دهد.

ايـن رضـا و تـسـليـم ، هـمـراه بـا تـلاش و كـوشـش و بـا تـوكـل بـه خدا، به زندگى او شيرينى خاصى مى بخشد و قدرت و توان مقابله با مشكلات و ناملايمات را در او افزون مى كند.

در صحنه هاى اجتماعى

زنـدگـى سـالم اجـتـماعى آن است كه افراد، قوانين و حقوق يكديگر را محترم شمرند، عدالت را امرى مقدس بدانند و به يكديگر مهر ورزند و اين همه ، تنها در سايه ايمان بدست مى آيد.

مـؤ مـن ، هـمـيشه خود را در محضر خدا و خدا را بر زواياى دلش آگاه مى داند و حاضر است در راه خـدا بـراى مـردم و جـامـعـه اش ‍ از مال و جان خويش بگذرد زيرا خود را در تجارتى پرسود با خدايش مى داند.(45)

ولى انـسـان مـادى نـگـر حـاضر است براى رسيدن به منافعش به هركارى دست زند و شهرها و خـانـه هـا را ويـران كـرده و صـدهـا هـزارتن را به خاك و خون بكشد. زيرا حساب و كتابى نمى شـنـاسـد، بـه وجـود نـاظـر و مراقب بر اعمال ، پاداش دهنده و كيفر كننده انسان اعتقادى ندارد. او قـانـون را تـا وقـتـى اجـرا مى كند كه منافعش را تاءمين كند يا اينكه ماءمور و پليس را بر كار خويش ‍ حاضر و ناظر ببيند.

عدل الهى

درك فطرى خوبيها و بديها

يـكى از صفات پروردگار جهان ، صفت عدل است ، انسان با وجدان پاك و درك بى آلايش خويش ، ارزشـهـا و خـوبـيـهـا و نـيـز بـديها و ضد ارزشها را درك مى كند. هر كسى مى فهمد كه دروغ گـويـى ، سـتـمـگـرى ، خـيـانـت ورزى و پـيـمـان شـكـنـى بـد اسـت ، در مـقـابـل ، راسـت گـفـتـن ، دادرسـى ، خـدمـت كردن و وفاى به عهد خوب است . حتى شخص دروغگو اعـتـراف دارد كـه دروغ بد است و خيانتكار هم مى پذيرد كه خيانت بد است . همه انسانها با نهاد پـاك خـدادادى تـوانـايـى تـشخيص اين امور را دارند و نيكيها و بديها را مى شناسند. ما درك مى كنيم كه ظلم و ستم بد است و عدالت و دادگرى خوب است و چون ستمگرى و ظلم بد و زشت است ، خداوند از انجام آن پاك و پيراسته است .