به سوى سراى جاودان - مبانی اندیشه اسلامی نسخه متنی

روز محشر استثنا شده اند و مقرب درگاه الهى اند و از نعمات آن بى وقفه بهره مند مى شوند:

((وَالسّابقُون السّابِقُونََ اُولئِكَ الْمُقَرَّبُونََ فى جَنّاتِ النَّعيمِ))(230)

پـيشتازانى كه پيشتازان ـ در ايمان ـ هستند آنان ، مقرّبان درگاه الهى اند، در بهشتهاى پرنعمت مى باشند.

ب ـ گـروه ديـگـر ((اصـحـاب يـمـيـن )) هـسـتـنـد كـه نـامـه اعـمـال خود را از سمت راستشان دريافت مى دارند. اينان كسانى هستند كه به سبب ايمان وكارهاى نـيـكـشـان حـسـابـى آسـان دارنـد. و خـوشـحـال و شـادمـان نـامـه عمل خود را مى گيرند وآن را به ديگران نشان مى دهند.

((فـَاَمـّا مـَنْ اُوتـِىَ كـِتـابـَهُ بـِيـَمـيـنـِهَِ فـَسـَوْفَ يـُحـاسـَبُ حـِساباً يَسيراًَ وَ يَنْقَلِبُ اِلى اَهْلِهِ مَسْرُوراً))(231)

امـا آن كـه نامه عملش را به دست راستش دهند به زودى حسابش به آسانى رسيدگى مى شود و او مسرور وشادمان به سوى خويشانش ـ در بهشت ـ خواهد رفت .

ج ـ گـروه سـوم تـيـره بـختانى هستند كه نامه اعمالشان را از سمت چپ دريافت مى كنند و بدين سـبـب ((اصـحـاب شـمـال )) نـام دارنـدايـنـان از دريـافـت كـتـاب اعـمـال خـويـش وحـشـت زده و هـراسـانـنـد و بايد درآتش عذابى كه خود برافروخته اند و بدست خـودآنـرا تـدارك ديـده انـد، بـسر برند. زيرا در دنيا ازتكذيب كنندگان حق و گمراهان از مسير هـدايـت بـوده انـد ((اَلضـّالُّونَ الْمـُكـَذِّبـُونَ)) و بـه هـمـيـن خـاطـر هـمـه اعـمـالشـان باطل و بى ارزش است و در ميزانهاى اخروى بى وزن وسبك است .

((وَ اَمَّا مـَنْ اُوتـِىَ كـِتـابـَهُ بـِشـِمـالِهِ فـَيـَقـُولُ يـا لَيـْتـَنـى لَمْ اُوتَ كـِتـابـِيـَهْ وَ لَمْ اَدْرِمـا حِسابِيَهْ))(232)

و اما كسى كه كتاب عملش به دست چپش داده مى شود مى گويد: ايكاش نامه مرا به من نمى دادند و هرگز از حساب خودآگاه نمى شدم .

به سوى سراى جاودان

روز جدايى

يـكى از نامهاى روز قيامت ((يوم الفصل )) است كه بيانگر يكى از تفاوتهاى دنيا وآخرت است . زيـرا در دنيا افراد انسان داراى سرنوشت مشتركى هستند و زندگى اجتماعى انسانها راهى را مى پـيـمـايـد كه همه افراد در تعيين جهت آن مى توانند مؤ ثر باشند در حالى كه درآخرت هر كسى بار خودش را بر دوش مى كشد وهيچ كس به درد ديگرى نمى خورد.

((لَنْ تـَنـْفـَعـَكـُمْ اَرْحـامـُكـُمْ وَ لا اَوْلادُكـُمْ يـَوْمَ الْقـِيـامـَةِ يـَفـْصـِلُ بَيْنَكُمْ وَاللّهُ بُما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ))(233)

هـرگـز خـويـشان و فرزندانتان سودى براى شما نخواهند داشت ، در روز قيامت ميان شما جدايى مى افكند و خداوند به آنچه انجام مى دهيد آگاه است .

ديگر آنكه در دنياهمه انسانها از نيكوكار وگناهكار با هم زندگى مى كنند ولى درآخرت پاكان و نـيـكـان از گـنـاهـكـاران جـدا مـى شـوند. مؤ منان در يك طرف و منافقان در سوى ديگر قرار مى گيرند.

((وَامْتازُوا الْيَوْمَ اَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ.))(234)

اى گناهكاران . امروز جدا شويد.

روز حسرت

آنـان كـه درزنـدگى دنيا جز در مسير حقيقت گام برنداشته اند درآن روز سرافراز و شادمان در پيشگاه خداوند حاضر مى شوند و نعمتهاى گسترده بهشت برايشان آماده شده است . اما گناهكاران كـه عـمـرشـان به ستم وتباهى سپرى گشته است و به خاطر رسيدن به آرزوهاى پست مادّى در طـريـق مـعصيت گام نهاده اند و جانشان را به گناه آلوده اند. شرمسار واندوهبار از گناهانى كه مرتكب شده اند، سردر گريبان حسرت و ندامت فرو برده و ازديدن لطف و رحمت الهى محرومند.

در ايـن هـنـگـام خـاك مـذلّت رخـسـارشـان را تـيـره و آتـش حـسـرت دل و جـانـشـان را فـرا مـى