• 
  ز دست رفت مرا بى تو روزگار دريغ
  به هرچه درنگرم بى تو صد هزار افسوس
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  دلى كه آب وصالش به جوى بود روان
  چو لاله زار رخت شد ز چشم من بيرون
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  چو گل شكفته بدم پيش ازين ز شادى وصل
  ز دور چرخ خروش و ز بخت بد فرياد
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  اگر جهان جفاپيشه را وفا بودى
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  
  دلت که گلشن تحقيق بود اى عطاردلت که گلشن تحقيق بود اى عطار
• 
  چه يك دريغ كه هر دم هزاربار دريغ
  به هر نفس كه زنم بى تو صد هزار دريغ
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  بسوخت زآتش هجر تو زار زار دريغ
  ز خون چشم رخم شد چو لاله زار دريغ
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  به غم فرو شدم اكنون بنفشه وار دريغ
  ز عمر رفته فغان و ز روزگار دريغ
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  بناى عهد جهان نيست استوار دريغ
  مرا جدا نفكندى ز غمگسار دريغ
  چه گويم از غم عهد جهان كه تا كه جهانست
  
  بسوخت همچو دل لاله ز انتظار دريغبسوخت همچو دل لاله ز انتظار دريغ