گر چنين سنگدل بمانى تو چه بلايى بر اهل روى زمين چند آخر به خون نويسى خط از تو صد فتنه در جهان افتاد فتنه برخيزد آن زمان كه سحر چند آخر به خون نويسى خط دهن عقل باز ماند باز همه اهل زمانه دل بنهند چند آخر به خون نويسى خط خط نويسى به خون ما چو قلم سرگرانى و سركشى چه كنى چند آخر به خون نويسى خط باده ناخورده از من بيدل چشم من ظاهرت همى بيند چند آخر به خون نويسى خط اگر از من كنار خواهى كرد گلى از گلستانت باز كنم چند آخر به خون نويسى خط شكرى از لب تو بربايم خون فشانند عاشقان بر خاك چند آخر به خون نويسى خط چند آخر به خون نويسى خط دل عطار در غمت ريش است چند آخر به خون نويسى خط
وه كه بس خون ها برانى تو از بلاهاى آسمانى تو چند آخر به خون نويسى خط فتنه ى جمله ى جهانى تو فرق مشكين فرو فشانى تو چند آخر به خون نويسى خط چون درآيى به خوش زبانى تو بر اميدى كه دلستانى تو چند آخر به خون نويسى خط سركشان را به سر دوانى تو كه سبك روح تر از آنى تو چند آخر به خون نويسى خط با من آخر چه سر گرانى تو گرچه از چشم بد نهانى تو چند آخر به خون نويسى خط روز و شب در ميان جانى تو كه به رخ همچو گلستانى تو چند آخر به خون نويسى خط كه به لب چون شكرستانى تو چون ز ياقوت درفشانى تو چند آخر به خون نويسى خط هيچ خط نيز مى ندانى تو مرهمى كن اگر توانى تو چند آخر به خون نويسى خط
لطفا منتظر باشید ...
