آنچه با من مي كند سوداى تو با خيالى آمد از خجلت هلال گر شود هر ذره صد دوزخ مدام بر گشايد كار هر دو كون را تو ز خون پوشيده قوس قامتم گر شود هر ذره صد دوزخ مدام هيچ كارم نيست جز جان كاستن جاى آن دارى كه صد صد را كشند گر شود هر ذره صد دوزخ مدام تو چو شمعى وين جهان و آن جهان كى رسم من بى سر و پا در تو زانك گر شود هر ذره صد دوزخ مدام صد هزاران قرن بايد خورد خون كى توانم پخت سوداى تو من گر شود هر ذره صد دوزخ مدام گر شود هر ذره صد دوزخ مدام دم فرو بست از سخن اينجا فريد گر شود هر ذره صد دوزخ مدام
مي كشم چون نيست كس همتاى تو پيش بدر عارض زيباى تو گر شود هر ذره صد دوزخ مدام يك گره از زلف عنبرساى تو از خدنگ نرگس رعناى تو گر شود هر ذره صد دوزخ مدام بر اميد لعل جان افزاى تو ليك بر يك جاى يك يك جاى تو گر شود هر ذره صد دوزخ مدام راست چون پروانه ناپرواى تو بى سر و پاى است سر تا پاى تو گر شود هر ذره صد دوزخ مدام تا توانم كرد يكدم راى تو هست سوداى تو بر بالاى تو گر شود هر ذره صد دوزخ مدام هم نگردد پخته يك سوداى تو تا كند غواصى درياى تو گر شود هر ذره صد دوزخ مدام
لطفا منتظر باشید ...
