آه هاى آتشينم پرده هاى شب بسوخت دوش در وقت سحر آهى برآوردم ز دل روز ديگر پرده ى ديگر برون آمد ز غيب جان پر خونم كه مشتى خاك دامن گير اوست پرده ى پندار كان چون سد اسكندر قوى است روز ديگر پرده ى ديگر برون آمد ز غيب روز ديگر پرده ى ديگر برون آمد ز غيب هر كه او خام است گو در مذهب ما نه قدم روز ديگر پرده ى ديگر برون آمد ز غيب
باز عشقش چون دل عطار در مخلب گرفت باز عشقش چون دل عطار در مخلب گرفت
بر دل آمد وز تف دل هم زبان هم لب بسوخت در زمين آتش فتاد و بر فلك كوكب بسوخت روز ديگر پرده ى ديگر برون آمد ز غيب گاه اندر تاب ماند و گاه اندر تب بسوخت آه خون آلود من هر شب به يك يارب بسوخت روز ديگر پرده ى ديگر برون آمد ز غيب پرده ى ديگر به يارب هاى ديگرشب بسوخت زانكه دعوى خام شد هر كو درين مذهب بسوخت روز ديگر پرده ى ديگر برون آمد ز غيب
از دل گرمش عجب نبود اگر مخلب بسوخت از دل گرمش عجب نبود اگر مخلب بسوخت