در ده مى عشق يك دم اى ساقى زين عقل گزاف گوى پر دعوى بس جان كه بسوختند مشتاقان دردى در ده كه توبه بشكستم ما ننگ وجود پارسايانيم بس جان كه بسوختند مشتاقان اى ساقى جان بيار جام مى تا باز رهيم يك زمان از خود بس جان كه بسوختند مشتاقان رفتيم به بوى تو همه آفاق كس مى نرسد به آستان تو بس جان كه بسوختند مشتاقان بس جان كه بسوختند مشتاقان بنماى به خلق رخ كه خود گفتى بس جان كه بسوختند مشتاقان
عطار برو که در ره معنىعطار برو که در ره معنى
تا عقل كند گزاف در باقى بگذر كه گذشت عمر اى ساقى بس جان كه بسوختند مشتاقان تا كى ز نفاق و زرق و خناقى از روى و ريا نهفته زراقى بس جان كه بسوختند مشتاقان كامروز تو دست گير عشاقى فانى گرديم و جاودان باقى بس جان كه بسوختند مشتاقان تو خود نه ز فوق و نه ز آفاقى زيرا كه تو در خودى خود طاقى بس جان كه بسوختند مشتاقان بر آتش عشق تو ز مشتاقى با ما كه تخلقوا به اخلاقى بس جان كه بسوختند مشتاقان
لطفا منتظر باشید ...
