ماه را در مشك پنهان كرده اى چشم عقل دوربين را روز و شب گفتمت بردى به بازى دل ز من از شكنج زلف رستم افكنت دام مشكين است زلف عنبرينت گفتمت بردى به بازى دل ز من من دل و جان خوانمت از جان و دل يوسف عهدى كزان چاه چو سيم گفتمت بردى به بازى دل ز من گفتمت بردى به بازى دل ز من چشم تو مي گويد از تو خامشى گفتمت بردى به بازى دل ز من
در صفات حسن خود عطار رادر صفات حسن خود عطار را
مشك را بر مه پريشان كرده اى بر جمال خويش حيران كرده اى گفتمت بردى به بازى دل ز من هر زمان صد گونه دستان كرده اى دام مشكين عنبر افشان كرده اى گفتمت بردى به بازى دل ز من تو چنين قصد دل و جان كرده اى پوست بر من همچو زندان كرده اى گفتمت بردى به بازى دل ز من اين خصومت باز بازان كرده اى كين چنين بازى فراوان كرده اى گفتمت بردى به بازى دل ز من
تا که جان دارد ثناخوان کرده اىتا که جان دارد ثناخوان کرده اى
لطفا منتظر باشید ...
