تا با غم عشق آشنا گشتيم تا هست شديم در بقاى تو چون محرم عشق تو نيفتاديم تا در ره نامرادى افتاديم زان دست همه جهان فرو بستى چون محرم عشق تو نيفتاديم يك شمه چو زان حدي بنمودى زانگه كه به عشق اقتدا كرديم چون محرم عشق تو نيفتاديم اى دل تو كجايى او كجا آخر عمرى مس نفس را بپالوديم چون محرم عشق تو نيفتاديم چون روى چو آفتاب بنمودى چون تاب جمال تو نياورديم چون محرم عشق تو نيفتاديم چون محرم عشق تو نيفتاديم نوميد مشو درين ره اى عطار چون محرم عشق تو نيفتاديم
از نيك و بد جهان جدا گشتيم از هستى خويشتن فنا گشتيم چون محرم عشق تو نيفتاديم بر كل مراد پادشا گشتيم تا جمله به جملگى تورا گشتيم چون محرم عشق تو نيفتاديم مستغرق سر كبريا گشتيم در عالم عشق مقتدا گشتيم چون محرم عشق تو نيفتاديم اين خود چه سخن بود كجا گشتيم گفتيم مگر كه كيميا گشتيم چون محرم عشق تو نيفتاديم ناچيز شديم و چون هوا گشتيم سرگشته چو چرخ آسيا گشتيم چون محرم عشق تو نيفتاديم در زير زمين چو توتيا گشتيم هرچند كه نا اميد وا گشتيم چون محرم عشق تو نيفتاديم
لطفا منتظر باشید ...
