چون من ز همه عالم ترسا بچه اى دارم تا زلف چو زنارش ديدم به كنار مه نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم تا از شكن زلفش شد كشف مرا صد سر هر لحظه به رغم من در زلف دهد تابى نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم چون از سر هر مويش صد فتنه فرو بارد آن رفت كه مي آمد از دست مرا كارى نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم هر شب ز فراق او چون شمع همى سوزم گفتم به جز از عشوه چيزى نفروشى تو نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم نه در صف درويشى شايسته ى آن ماهم نه مرد مناجاتم نه رند خراباتم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم از بس كه چو كرم قز بر خويش تنم پرده نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم
از زحمت عطارم بندى است قوى در رهاز زحمت عطارم بندى است قوى در ره
دانم كه ز ترسايى هرگز نبود عارم پيوسته ميان خود بربسته به زنارم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم برخاست ز پيش دل اقرارم و انكارم با تاب چنان زلفى من تاب نمي آرم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم از هر مژه طوفانى چون ابر فروبارم اكنون چو سر زلفش از دست بشد كارم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم واو بر صفت شمعى هر روز كشد زارم بفروخت جهان بر من زيرا كه خريدارم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم نه در ره ترسايى اهليت او دارم نه محرم محرابم نه در خور خمارم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم نه منكر تحقيقم نه واقف اسرارم پيوسته چو كردم قز در پرده ى پندارم نه ممن توحيدم نه مشرك تقليدم
کو کس که کند فارغ از زحمت عطارمکو کس که کند فارغ از زحمت عطارم
لطفا منتظر باشید ...
