خط مكش در وفا كزآن توام بى تو با چشم خون فشان همه شب چون زنم در هواى تو پر و بال از دهانت چو گوش را خبر است از تو تا بركنار ماند دلم چون زنم در هواى تو پر و بال نيم جان داشتم غم تو بسوخت روى خود ز آستين مپوش كه من چون زنم در هواى تو پر و بال مى ندانم من سبكدل هيچ كينه گيرى ز من نكو نبود چون زنم در هواى تو پر و بال چون زنم در هواى تو پر و بال همچو عطار مانده باده به دست چون زنم در هواى تو پر و بال
فتنه ى خط دلستان توام در غم لعل درفشان توام چون زنم در هواى تو پر و بال من چرا چشم بر دهان توام بى تو چون موى از ميان توام چون زنم در هواى تو پر و بال گر كنون زنده ام به جان توام روى بر خاك آستان توام چون زنم در هواى تو پر و بال تا چرا رايگان گران توام چون تو دانى كه مهربان توام چون زنم در هواى تو پر و بال كه نه من مرغ آشيان توام كمترين سگ ز چاكران توام چون زنم در هواى تو پر و بال
لطفا منتظر باشید ...
