درياب كه رخت برنهادم هم غصه به زير پاى بردم بس مهر كه از خيال رويت نايافته وصل جان بدادم درياى غم تو موج مي زد بس مهر كه از خيال رويت ناگاه به درد غرق گشتم گفتى سفرى بكن كه در راه بس مهر كه از خيال رويت از خاك در تو برگرفتم فراشى خاك درگه تو بس مهر كه از خيال رويت خون خوردن جاودانه بى تو از خون سرشك من گلى شد بس مهر كه از خيال رويت جز نام تو بار بر نياورد در آتش دل بتافتم گرم بس مهر كه از خيال رويت بس مهر كه از خيال رويت آن چندان مهر تا قيامت بس مهر كه از خيال رويت
بى او نظرى فريد نگشادبى او نظرى فريد نگشاد
روى از عالم بدر نهادم هم پاى به آن زبر نهادم بس مهر كه از خيال رويت اين نيز بر آن دگر نهادم من روى به موج در نهادم بس مهر كه از خيال رويت يك گام چو بيشتر نهادم از بهر تو صد خطر نهادم بس مهر كه از خيال رويت آن روى كه در سفر نهادم با جانب چشم تر نهادم بس مهر كه از خيال رويت قسم دل بى خبر نهادم هر خشت كه زير سر نهادم بس مهر كه از خيال رويت هر داغ كه بر جگر نهادم از هر داغى كه بر نهادم بس مهر كه از خيال رويت بر مردمك بصر نهادم از بهر يكى نظر نهادم بس مهر كه از خيال رويت
لطفا منتظر باشید ...
