بـهـانـه لازم بـراى اشـغـال : بـهـانـه مـنـاسـبـى كـه نـظـامـيـان ژاپـن بـراى اِعـمـال سـيـاسـت گسترش به زور سرنيزه به دست آورده بودند، انفجار يك بمب چينى در راه آهن مـنـچـورى تـحـت اداره ژاپـنـيـهـا بـود. ايـن امـر، مـوجـب اعـزام نـيـروى نـظـامـى و اشـغـال منچورى گرديد. دولت ژاپن ، ابتدا، مداخله را محدود و براى دفاع از اتباع ژاپن و حفظ دارايـيـهـاى آنـها اعلام كرد؛ امّا بزودى ناچار شد جهت حفظ پرستيژ ملى و اعتبار داخلى ، همسو با نظاميان ، در صدد تداوم اشغال و گسترش آن برآيد.سـيـاسـت دولت چـيـن : دولت چـين سه محور اصلى را در مقابله با تجاوز ژاپن در پيش گرفت . نـخـسـتـيـن آن ، امـتـنـاع از مـذاكـرات بـراى حل و فصل بحران بود. چينيها اعلام كردند كه شروع مـذاكـرات تـنـهـا در صـورت خـروج قـواى اشـغالگر امكان پذير است و حاضر نيستند هيچ پيش شـرطـى را بـپـذيرند.دوم ، تحريم كالاهاى وارداتى از ژاپن و بايكوت اقتصادى بود. سوم ، شكايت به جامعه ملل براى رسيدگى به مساءله تجاوز.تـداوم تجاوز و استقلال منچورى : دولت ژاپن ، علاوه بر اينكه نيروهاى خود را از منچورى فرا نـخـوانـد، بـه بـهـانـه تـحريم كالاهايش ، به ايالت شانگهاى چين حمله كرد. اين اقدام كه با مـنـافـع اقـتـصـادى و تـجـارى انـگـليـس در ايـن ايـالت در تـضـاد بـود، مـوجـب عـكـس العـمـل جـدى ايـن كـشور شد. ژاپنيها كه خود را هنوز متحد انگليس مى دانستند و آمادگى لازم را هم بـراى رويـارويـى بـا آنـهـا نـداشـتـنـد، ضـمـن خـروج از شـانـگـهاى ، به سياست دائمى كردن اشـغـال ايـالت مـنـچـورى روى آوردنـد. بـراى نـيـل بـه ايـن مـقـصـود، تـدبـيـر جـدايـى و اسـتـقـلال مـنـچـورى اتـخـاذ شـد. در ايـن راسـتـا، پـارلمـانـى مـتـشـكـل از هـفـتـصـد نـمـايـنـده طـرفـدار ژاپـنـيـهـا، در سـال 1932 در مـنـچـورى تـشـكـيـل شـد و راءى بـه جـدايـى ايـالت مـنـچـورى از چـيـن و اسـتـقـلال آن داد. ايـن مـجـلس ، اخـتـيـارات سـرزمـيـن مـنچورى را به شاهزاده (پوئى ) كه در سه سـالگـى عـنـوان امـپـراتـورى چـيـن را گـرفـتـه بـود و در سـال 1912 م ، در پى انقلاب سياسى ـ اجتماعى ناسيوناليستها، خلع شده بود، تفويض كرد. دولت ژاپـن ، اين استقلال و حكومت را به رسميت شناخت و در پانزدهم سپتامبر 1932 م ، در ازاى حـق اسـتـقـرار پـادگـان نـظـامى ، تماميت ارضى آن را تضمين نمود. بدين سان ، منچورى ، تحت الحـمـايـه ژاپـن قـرار گـرفـت و نيروهاى حكومت جديد تحت رهبرى افسران ژاپنى به گسترش قلمرو آن پرداختند.اقـدامـات جـامـعـه مـلل : بـررسـى عـمـلكـرد جـامـعـه مـلل در قـبـال تـجـاوز ژاپـن بـه مـنـچـورى از اهـمـيـت بـرخـوردار اسـت ؛ زيـرا از يـكـسـو، جـامـعـه مـلل در دهه 1930، مرحله آزمون خود را مى گذراند و بايد نشان مى داد كه صلاحيت اداره روابط بين المللى مبتنى بر صلح وهمكارى را دارد و مى تواند به وظيفه خطير خود يعنى جلوگيرى از تـجـاوز و حـفـظ صـلح ، عـمـل كـنـد. از سـوى ديـگـر، تـحـقـق اصـل (امـنـيـت دسـتـه جـمعى ) كه حاكم بر ميثاق ملل بود، مستلزم واكنش مناسب در برابر متجاوز و اتـخـاذ اقـدام دسـتـه جـمـعـى سـايـر دولتـهـا بـود. روش بـرخـورد جـامـعـه ملل با اشغال منچورى ، برخى از كاستيهاى اين سازمان بين المللى را براى ايفاى نقش اساسى خود؛ يعنى حفظ صلح و امنيت بين المللى ، آشكار ساخت .شـوراى اجـرايـى جـامـعـه مـلل ، در پـاسخ به شكايت دولت چين نسبت به تجاوزات ژاپن در اين كـشـور، قـطـعـنامه اى را تصويب و صادر كرد كه در آن از ژاپن درخواست شده بود تا نيروهاى خود را از منچورى فراخوانده و در مقابل دولت چين نيز امنيت و داراييهاى اتباع ژاپنى را ضمانت و تاءمين كند. چنين اقدامى ، گردن نهادن به خواسته متجاوز و مشروع دانستن درخواستهاى او تلقى مـى شـد. ژاپن با مشاهده چنين تساهل و مدارايى ، از خروج نيروهاى خود از منچورى امتناع ورزيد و خواسته هاى جديدى را طرح كرد.شـوراى جـامـعـه مـلل ، بـراى بررسى وضعيت در محل ، كميسيونى را به رياست (لرد ليتون )، مـاءمـور تـحـقـيقات در منچورى كرد. گزارش (لرد ليتون )، آشكارا به دست نشانده بودن حكومت مـنـچـوكـو ـ حـكـومـت وقـت مـنـچـورى بـه رهـبـرى (پـوئى ) ـ اشـاره داشـت . پـس از آنـكـه استقلال منچورى و تضمين حاكميت آن از جانب ژاپن ـ به عنوان يك دولت تحت الحمايه ـ اعلام شد، جامعه ملل با تصويب گزارش
لطفا منتظر باشید ...
