انقلاب اسلامى و نظم نوين جهانى - تاریخ و اصول روابط بین الملل نسخه متنی

14 عضو واحد پزشكى و حدود 80 كارمند عادى از دبيرخانه سازمان ملل بود.

پـس از خـروج نـيـروهـاى كـوبايى از آنگولا ـ كه دولت آفريقاى جنوبى به بهانه آن از به رسـمـيـت شناختن طرح استقلال ناميبيا امتناع مى ورزيد ـ زمينه تحقق مصوبات شوراى امنيت و مجمع عـمـومـى بـراى اسـتـقـلال نـامـيـبـيـا فـراهـم شـد. طـرح اسـتـقـلال نـامـيـبـيـا در سـال 1978 طـى قـطـعـنـامـه 435 بـه تـصـويـب سـازمـان مـلل رسـيـد، امـّا اجـراى آن بـا تـاءخـيـرى يـازده سـاله ، در سـال 1989 امـكـان پـذيـر شـد. شـوراى امـنـيـت در شـانزدهم ژانويه 1989 طى قطعنامه 629، تـاريـخ پـيـشـنـهـادى بـراى اجـراى قـطـعـنـامـه شـمـاره 435، يـعـنـى اوّل آوريـل 1989 را تـصـويـب كـرد و از دبـيـر كـل خـواسـتار تعيين تاريخ برقرارى آتش بس رسـمـى مـيان (سواپو) (سازمان مردم آفريقاى جنوب غربى (ناميبيا)، به رهبرى سام نجوما كه مـجمع عمومى در 1976 آن را تنها نماينده معتبر مردم ناميبيا به رسميت شناخته بود) و آفريقاى جـنـوبـى گـرديـد. بـعـلاوه ، ايـن شـورا از آفريقاى جنوبى خواست كه هر چه سريعتر نيروى پـليـس مـوجـود در نـامـيـبيا را به منظور نيل به يك توازن منطقى ميان اين نيرو و گروه سازمان كـاهـش دهـد. همچنين از دبير كل خواسته شد تا ترتيبات لازم را براى ماءموريت (يونتاگ ) يعنى تـضـمـيـن اسـتـقـلال نـامـيـبـيـا از طريق برگزارى انتخابات آزاد و عادلانه تحت نظارت سازمان ملل متحد انجام دهد.

نيروهاى يونتاگ در اواسط ماه مه سال 1989 با تجهيزات لازم در سراسر سرزمين ناميبيا مستقر شدند وظيفه اساسى اين نيرو، ايجاد شرايط لازم براى برگزارى انتخابات آزاد و عادلانه در سـرزمـين استعمارزده اى بود كه هيچ گونه تجربه قبلى در مورد انتخابات نداشت . انتخابات از هـفتم تا يازدهم نوامبر 1989 براى تعيين سرنوشت مردم ناميبيا برگزار شد كه سام نجوما و حـزب او، بـرنـده انـتـخـابـات بـودنـد.

بـديـن تـرتـيـب ، بـا فـعـاليـت نـيـروى يـونـتـاگ ، استقلال ناميبيا محقق شد.(226)

انقلاب اسلامى و نظم نوين جهانى

دهـه هـشـتـاد مـيـلادى ، دهـه اى سـرنـوشـت سـاز در عـرصه روابط بين المللى بوده است . شتاب تحولات ، هم سياستمداران و هم تحليلگران را در بهت و حيرت فرو برد، بگونه اى كه كمتر كسى پيش بينى چنين تغييرات شگرفى را كرده بود. گويى جهت تاريخ تغيير كرده و همه چيز رو بـه مـتلاشى شدن مى رفت . شوروى ، ابرقدرت شرق ، فروپاشيد و كشورهاى كمونيستى تـحـت عـنـوان بـلوك شـرق ، يـكى پس از ديگرى ، به تغييرات زيرساختى در نظام سياسى و اقـتـصـادى خـود دسـت زدنـد. اتـحاديه هاى نظامى و اقتصادى دگرگون شد و صورت بنديهاى جديدى پيدا كردند. روند مداخله سازمان ملل متحد و قدرتهاى بزرگ در مناقشات محلى و منطقه اى ، شـتـاب بـى سـابقه اى يافت . انقلاب اسلامى ايران كه از نخستين زنجيره اين تحولات بود، به يقين ، مى بايست موضع خود را در برابر واقعيتهاى كنونى و دورنماى آينده مشخص كند.

انـقـلاب اسلامى ايران كه نظام جمهورى اسلامى ايران را به ارمغان آورد، از آرمانى فراگير و جهان شمول برخوردار است . اين انقلاب و آرمانش ، حد و مرزى نمى شناسد و در پى قطع سلطه و نـفـوذ قـدرتـهـاى بـزرگ در تعيين سرنوشت ملتها و دولتهاست . رستگارى ، آزادى و سعادت انسانها، در دورترين نقاط عالم ، را هدف غايى خود مى داند و به نظم خاصى در دولتمدارى و جهاندارى معتقد است . سياست داخلى را بر مبناى نظام ولايت به پيش مى برد و در سياست خارجى ، حكومت واحد جهانى ، به رهبرى امام زمان حضرت حجة بن الحسن العسگرى (عج )، را نظام مطلوب آيـنـده خـود مى داند. از اين رو، نظم نوين جهانى ، كه پس از جنگ ائتلاف بين المللى عليه عراق در جريان اشغال كويت و فروپاشى اتحاد جماهير سوسياليستى شوروى اعلام شد، در ارتباط بـا انـقـلاب اسـلامـى ، بـايـد مـورد ارزيـابـى قـرار گـيـرد. بـديـن مـنـظـور، ضـمـن بـيـان مـراحـل پـيـشـين نظام جهانى ، نظم نوين جهانى را بررسى كرده و موضعگيرى جمهورى اسلامى ايران را در مورد آن ، تجزيه و تحليل خواهيم كرد.