الف ـ قطبهاى اقتصادى : آمريكا، اروپا و ژاپن .
ب ـ قطبهاى نظامى : روسيه و آمريكا (صاحبان اصلى سلاحهاى هسته اى استراتژيك ).ج ـ قـطـب سـيـاسـى : آمـريـكـا (تـحـت عـنـوان ديـپـلمـاسـى سـازمـان ملل متحد).د ـ قطبهاى فرهنگى : فرهنگ مذهبى احيا شده و فرهنگ دموكراسى .3 ـ نظام حكومت جهانى واحدبـعـضـى از تـحـليـلگـران روابـط بـيـن المـلل كـه بـه نـقـش مـحـورى ديـپـلمـاسـى سـازمـان مـلل مـتـحـد در سـالهاى اخير با ديد خوش بينانه اى مى نگرند، عقيده دارند كه نظام آينده (نظام حكومت جهانى ) تحت چتر سازمان ملل متحد خواهد بود. سيستم امنيت دسته جمعى در سالهاى پايانى دهـه 1990، بـارقه اى را در دل آرمانگرايان ايده آليست در عرصه روابط دولتها و ملتها به وجـود آورد؛ آنـهـا اعتقاد دارند حقوق و اخلاق بين المللى ، راه حلهاى مسالمت آميز و همكارى دولتها، چاره ساز معضلات كنونى جامعه جهانى است .(236) تـحـقـق دولت جـهـانـى تـحـت نـظـر سـازمـان مـلل مـتـحـد بـه دو شكل امكان پذير است :الف ـ حـفـظ سـاخـتـار كـنـونـى سـازمـان مـلل مـتـحـد: در ايـن صـورت ، اسـتـقـلال و حـاكـمـيـت كـشـورهـا مـحـفـوظ مـى مـانـد و سـازمـان مـلل مـتحد به عنوان يك سازمان بين المللى مقتدر كه بيشتر دولتها، منشور آن را امضا كرده اند، عمل خواهد نمود. در اين راستا، سازمان ملل با توجه بيشترى به (امنيت )، (صلح )، (حقوق بشر)، (آزاديـهـاى اسـاسـى ) و (تـوسعه ) سعى مى كند نقش مهمترى در صحنه جهانى ايفا كند. سيستم امـنـيـت دسـتـه جـمـعـى بـا قـبـول هـمـكـارى بـيـشـتـر اعـضـا، كـار آمـد شـده و بـه هـمـيـن دليـل ، ايـن سـازمان ، در مناطق بحرانى ، قبل از ايجاد كشمكش و جنگ ، اقدام به تصميم گيرى و عمل مى كند.(237) ب ـ اصـلاح سـاخـتـار سـازمان ملل متحد: ويلى برانت ، صدر اعظم پيشين آلمان ، از جمله افرادى است كه خواهان اصلاح ساختار سازمان ملل متحد است . او طرحى را به نام (ابتكار استكهلم ) به (خـاويـر پـرز دكـوئيـار)، دبـيـر كـل سـابـق سـازمـان مـلل ، ارائه داد و در آن خـواسـتـار تـشـكـيـل يـك دولت جـهـانـى زيـر نـظـر سـازمـان مـلل ـ كـه طـى سـالهـاى دهـه 1920 از سـوى (برتراندراسل )، فيلسوف انگليسى ، پيشنهاد شده بود ـ گرديد.(238) در اينجا، پس از بررسى نظامهاى پيشين ، نظام دو قطبى و احتمالات نظم نوين جهانى ، مواضع جمهورى اسلامى ايران در قبال پديده اخير را بيان مى كنيم . انقلاب اسلامى كه تجلى و تبلور آن حكومت جمهورى اسلامى ايران است ، در دو استراتژى ، يكى كوتاه مدت و ديگرى بلند مدت ، برنامه ريزى خواهد داشت .