كنفرانسهاى سران سه دولت بزرگ متفق - تاریخ و اصول روابط بین الملل نسخه متنی

دوّم ، به منزله وارد آوردن نهايت تلفات و خـسـارات تـوسـط آلمـان بـه شـوروى مى باشد كه ضعف آن دولت را در مذاكره براى تقسيم غـنـايـم فـراهـم مـى آورد. چـرچيل ، به نوبه خود، در اين انديشه بود كه سنّت توسعه طلبى تـزارهـا در روسـيـه ، بـدقـت تـوسـط اسـتـاليـن دنـبـال مـى شـود و از ايـن روى ، قـبـل از مـسـدود شـدن بـاب ابـتـكـار، بـايـد بـا تـفـاهـم و سـازش ، سـدى در مقابل شوروى ايجاد كرد.

چـرچـيل در نهم اكتبر 1944 روانه مسكو شد و به مدت يك هفته با استالين به مذاكره پرداخت . از آنـجـا كـه در مـورد لهـسـتـان ، امـكـان بـه تـوافـق رسـيـدن وجـود نـداشـت ، چرچيل لهستان را به حال خود رها كرد. او بصراحت گفت : (تا آنجا كه به من مربوط مى شود، از لهـسـتان دست مى شويم . ما صلح اروپا را به خاطر ناسازگارى لهستانيها خراب نمى كنيم .). سازش در مورد منطقه بالكان بدين صورت بود: ميزان نفوذ و سلطه اتحاد شوروى در رومانى 90 درصد و سايرين 10 درصد، در يونان 10 درصد و سايرين (انگلستان با توافق آمريكا) 90 درصـد، در يوگسلاوى و مجارستان

50 ـ 50، در بلغارستان شوروى 75 درصد و سايرين 25 درصـد.

تـصـمـيـم در مـورد (حـق تـعـيـيـن سـرنـوشـت مـلتـهـا)، كـه چـرچـيـل در منشور آتلانتيك ، خود را بدان متعهد مى دانست ، به اين آسانى زير پا گذاشته شد. البـتـّه ، گـذشـتـه از خـيـانـت قـدرتـهـاى بـزرگ بـه آرمـانـهـاى مـلتـهـاى كـوچـك ، مـوافـقـت چـرچـيـل در دادن چـنـيـن امـتـيـازاتـى بـه اسـتـاليـن را مـى تـوان بـه عـنـوان قـبـول يـك واقـعـيـت خـارجـى ، تـوجـيـه كـرد. ارتـش سـرخ در عـمـل ، سـرزمـيـنـهاى فوق را در اختيار خود داشت و در صدد روى كار آوردن دولتمردان موافق با شوروى (كمونيستها) در اين كشورها بود.

كنفرانسهاى سران سه دولت بزرگ متفق

كـنـفـرانـس تـهـران :

اوليـن مـلاقـات چـرچـيـل ، روزولت و اسـتـاليـن از روز 28 نـوامـبـر تـا اول دسـامـبـر 1943 در تـهـران انـجـام شـد. مـذاكـرات در تـهـران ، حول و حوش محورهاى زير بود:

1 ـ گـشـايـش جـبـهه دوم در شمال و جنوب فرانسه :

عمليات (اورلرد) مى بايست در (نرماندى و پـروانـس ) در سـال 1944 آغـاز شـود تـا بـدين طريق از بار سنگين عمليات به دوش شوروى كاسته گردد.

2 ـ تـقـسـيـم آلمـان :

سـرنـوشـت آلمـان در آيـنـده بـراى هـر سـه دولت مـهـم بـود. چـرچـيل پيشنهاد تقسيم آلمان به سه كشور يا ايالت را داشت ، در حالى كه استالين طرح پنج كـشـور خود مختار را براى آلمان ارائه مى داد. روزولت نيز در مورد تقسيم آلمان بگونه اى كه در آينده ، يك دولت آلمانى قوى ظهور نكند، با ديگران همراه بود.

3 ـ درخـواسـت شـوروى در مـورد لهـسـتان و منطقه بالكان :

شوروى براى امنيت خود، اهميت زيادى بـراى خـطـوط مـرزى بـا لهـستان قائل بود. استالين در مذاكرات متعدد خط (كرزون ) را پيشنهاد قطعى خود اعلام كرده بود؛ بر اين اساس ، اُكراين و بيلوروسى به شوروى تعلق مى گرفت و لهـستان مى توانست زمينهاى از دست رفته خود را از خاك آلمان جبران كند. شوروى ، همچنين ، از بيان اهداف خود در منطقه بالكان و رسيدن به آبهاى گرم در آسيا، هيچ ابايى نداشت .

4 ـ تـاءسـيـس يـك سـازمـان بـيـن المـللى :

آنـهـا تـوافـق كـردنـد كـه سـازمـانـى جـهـانـى (مـتـشـكـل از مـلل متحد) براى حفظ صلح و امنيت بين المللى ، مركب از يك مجمع و يك كميته اجرايى تـشـكـيـل شود. كميته اجرايى تحت نظارت چهار كشور بزرگ (آمريكا، شوروى ، انگليس و چين ) اداره مى شد.(118) كـنـفـرانـس يـالتـا: دومين اجلاسيه مشترك رؤ ساى آمريكا، شوروى و انگليس در يالتا، واقع در شـبـه جـزيـره كـريمه در كناره درياى سياه ، از چهارم تا يازدهم فوريه 1945 برگزار شد. تـلاش بـراى ايـجـاد مـكانيسمى كه جهان را تحت اداره سه قدرت بزرگ در آورد، در يالتا به اوج خود رسيد. تصميم گيرى در اين كنفرانس تحت الشعاع فتوحات متفقين ، بويژه ارتش سرخ بـود. آنـهـا مـى بـايست درباره اروپاى شرقى ، آلمان ، غرامت ، سازمان بين المللى ، سرنوشت لهـسـتـان و هـمـاهـنـگـى نـظـامـى بـراى شـكـسـت قـطـعـى دولتـهـاى مـحـور بـه نـتـايـج مـثـبـت و قـابـل قـبـول بـرسند. مجموعه توافقهايى كه حاصل شد، بطور قطع ، تحت تاءثير واقعيات خارجى بوده ؛ اين واقعيت كه اتحاد شوروى در هفتاد كيلومترى برلن