هـلمـوت كهل ، صدر اعظم آلمان فدرال ، سياست پيگير اتحاد آلمان را در صدر برنامه خود، چه در سـطـح داخـل و چـه در سـطـح جـامـعـه بـيـن المـللى ، قـرار داد. مـسـافـرتـهـاى كـهـل و گـوربـاچـف به مسكو و بن ، در سال 1988 و 1989، راه را براى تحقق اين آرمان هموار كـرد. در ايـن راسـتـا، كـهـل ، ضـمـن اعـلام طـرح ده مـاده اى خـود، آن را در 28 نـوامـبـر سـال 1989 بـه تـصـويـب (بوندستاگ ) (مجلس نمايندگان ) رساند. لزوم ارائه اين طرح را بـايـد در بـازگـشـايـى مـرز مجارستان و اتريش و مرزهاى چكسلواكى و در نهايت ، فرو ريختن ديـوار بـرلين جستجو كرد كه آلمان فدرال را با موج آوارگان و پناهندگان رو به رو ساخت . مـواد پـيـشنهادى كُهل ، شامل كمك اقتصادى ، سياسى و علمى دو آلمان به يكديگر، اقدامات مشترك نـظـير ايجاد يك فدراسيون متشكل از دو آلمان ، گسترش روابط در چارچوب اتحاد اروپا و خانه مشترك اروپايى ، برگزارى انتخابات آزاد و... براى سهولت رفت و آمد در نظر گرفته شده بـود، امـّا مـهـمـتـريـن بـنـد آن يـعـنـى مـاده دهـم ، بـه قـرار زيـر، جنجال عظيمى در سراسر جهان برانگيخت :مـا بـراى كـسـب آزادى در اروپـا تلاش مى كنيم تا مردم آلمان بدين وسيله از طريق تعيين آزادانه سـرنـوشـت خـود بـتـوانـنـد وحدت خود را بازيابند. اتحاد مجدد دو آلمان يعنى بازيافتن وحدت كـشـورِ آلمـان ، [جـزو] اهـداف سـيـاسـى دولت آلمـان فـدرال هـمـچـنـان پـا بـر جـا بـاقـى خواهد ماند.(187) هـلمـوت كـهـل در هـشـتـم فـوريـه سـال 1990، پـيشنهاد وحدت پولى را ارائه كرد. دولت آلمان شـرقـى كـه پـس از اصلاحات سياسى در انتظار دريافت وامها و كمكهاى غرب بود، با آغوشى بـاز از ايـن طـرح اسـتـقـبـال كـرد. مـوضـوع وحـدت پـولى ، در واقع ، پيشنهادى از جانب دولت فـدرال بـه جـمـهـورى دمـوكـراتـيـك آلمـان بـراى ايـجـاد پـول و اقـتـصـاد مشترك در حيطه سرزمين واحد آلمان بود. طى اين برنامه ، مارك آلمان غربى و شـرقـى واحـد شـده ، و در واقـع ، مـارك آلمـان غربى ، جايگزين مارك آلمان شرقى در سراسر آلمان مى گشت . براى اجراى اين وحدت ، دو مرحله زير در نظر گرفته شد:مـرحـله نـخـسـت كـه شـامل پيش شرطهايى است از جمله : تجارت آزاد، رقابت آزاد، آزادى مالكيت در صـنـايـع ، عـدم مـحـدوديـت سـرمـايـه گـذارى خـارجـى ، اصـلاح نـظـام مـاليـاتـى ، بـرداشـتـن كنترل قيمتها، تجارت خارجى و ايجاد يك سيستم بانكدارى به سبك آلمان غربى .مـرحـله دوم شـامـل پـيشرفت بيشتر در جهت تجارت و رقابت آزاد در آلمان شرقى ، از جمله پيوند دادن دو مارك آلمان غربى و شرقى مى باشد.(188) پـذيـرش طـرح از جـانـب آلمان شرقى و امضاى قرارداد وحدت پولى و اقتصادى توسط وزراى اقـتـصـاد دو كـشـور در هـيـجـدهـم مـاه مـه 1990، نـشـان از تمايل ملّت و رهبران دو كشور براى اتحاد داشت .كنفرانس معروف به فرمول (4 + 2) و انتخابات سراسرى در آلمان اتـحـاد آلمـان ، مـسـاءله اى نـبود كه تنها به اراده ملت آلمان وابسته باشد. شرايط وزمينه هاى تـحـقـق ايـن آرمـان ديـريـن ، بـدرسـتـى ، در هـر دو كـشـور آلمـان فـدرال و دمـوكـراتـيـك فراهم شده بود. هم مردم و هم رهبران و دولتمردان با تمهيدات حقوقى ، سـياسى و نهادى ، قدم در راه بى بازگشت وحدت مى نهادند. با اين همه ، تنها توافق و حمايت قـدرتـهـاى بـزرگ بين الملل مى توانست ، حرف آخر را در اين مورد بزند، بويژه ايالات متحده آمـريـكـا و اتـحـاد شـوروى مـى بـايـسـت نظر مثبت خود را اعلام مى كردند. اگر چه نمى توان از نـگـرانـيـهـاى فـرانـسـه و انـگـليـس نـسـبـت بـه ظـهـور آلمـان مـتـحـد در قـاره اروپـا غـافل بود. سرانجام ، حركت به سوى وحدت بگونه اى جريان يافت كه هيچ
لطفا منتظر باشید ...
