نيروهاى اقتصادى - تاریخ و اصول روابط بین الملل نسخه متنی

به تنهايى 3500 هواپيماى جنگى در اختيار داشت و مى تـوانـسـت طـى دو هـفـتـه ، 56 لشـكر ذخيره و احتياط را به خط كند. اين ارتش قوى و مدرنيزه در عرض مدت كوتاهى مى توانست نيروى انسانى ، تجهيزات و امكانات خود را مضاعف سازد.

تـداركـات ارتـش فـرانـسـه بـراى عـمليات جنگى ، مى توانست با آلمان برابرى كند؛ هر چند مـحـدوديـتـهـاى ويـژه اى داشـت . فـرانـسـه علاوه بر نيروهاى مسلح مستقر در آفريقاى شمالى و كـوهـستانهاى آلپ ، 55 لشكر آماده نبرد داشت كه بمراتب از نيروهاى آلمانى بيشتر بودند. در مقابل ، فقط يك لشكر زرهى داشت و هواپيماهايش از چهارصد فروند تجاوز نمى كرد و تقريباً فاقد بمب افكنهاى مدل جديد بود.

نيروهاى زمينى انگليس تا حدودى ناچيز بود. اين كشور تنها دو لشكر آماده نبرد داشت ، امّا از جهت تـوپـخـانـه ضـد هـوايـى ، هـواپـيـمـاهـاى شـكـارى و نـاوگـان نـيـروى دريـايـى ، قـدرت قـابـل مـلاحـظـه داشـت . ارتـش انـگـلسـتـان بيش از 1500 فروند هواپيماى شكارى و بمب افكن پيشرفته در اختيار داشت ؛ امّا به لحاظ لشكر زرهى ، ضعف مفرطى نشان مى داد:

كـشـورهـايـى كـه در آيـنـده اى نـزديـك ـ بـعـد از آغـاز جـنـگ در سـال 1939 م ـ بـه كـارزار پـيـوسـتـنـد، داراى تـوانـايـيـهـاى بـالفـعـل و بـالقـوه قـابـل اعـتـنـايـى بـودنـد. ارتـش ايـتاليا، اعم از كلاسيك و شبه نظامى ، مـتـشـكـل از 67 لشـكـر بـود. از اين تعداد، هيجده لشكر خارج از خاك ايتاليا يعنى در آلبانى ، ليبى ، آفريقاى شرقى و درياى اژه مستقر بودند. اين ارتش داراى دو لشكر زرهى بود كه به خـودروهـاى زرهـى سـبـك مـجـهـز بـودنـد. 33 لشـكـر ارتـش ايـتـاليـا بـه دليل فقدان سرباز و كمبود تسليحات قادر به آمادگى جنگى سريع نبودند.

اتحاد جماهير سوسياليستى شوروى در سايه سياستهاى صنعتى و مدرنيزاسيون استالين ، به پـيشرفتهايى سريع دست يافته بود. اين كشور با بسيج نيروهاى ارتش و لشكرهاى ذخيره و احتياط، مى توانست 165 لشكر را به عرصه نبرد بفرستد. ارتش ‍ شوروى متكى به پنج هزار هواپيما بود.

ارتـش ايـالات مـتـحـده آمـريـكـا، عـلى رغـم امـكـانـات عـظـيـم جـمـعيتى و اقتصادى اين كشور، فاقد تواناييهاى لازم و بالفعل براى ورود در يك جنگ فراگير و جهانى بود. ارتش آمريكا از لحاظ نـيـروى انـسـانـى در طـى مـدت بـيـن دو جـنـگ جـهـانـى اوّل و دوم ، افـزايـش يـا كـاهـش قـابل ملاحظه اى را به خود نديده بود. صرف نظر از نفراتى كه در فيليپين ، مجمع الجزاير هـاوايـى و منطقه كانال سوئز مستقر بودند، تنها هشتاد هزار سرباز در خاك آمريكا آماده بودند. البته از لحاظ نيروى هوايى ، ارتش آمريكا طى يك برنامه مدوّن به 5500 هواپيما مجهز گشت و ناوگان دريايى آن نيز از قدرت بالايى برخوردار بود.

ارتـش ژاپـن ، بـه دليـل جـنگهايى كه در سالهاى 1931 م و 1937 م عليه چين به راه انداخته بود، در اين زمان در وضع بسيار خوبى قرار داشت . تعداد نفرات ارتش اشغالگر ژاپن در چين ، از يـك مـيـليـون نفر تجاوز نمى كرد و فقط تنها ده درصد از اسلحه و مهماتى را كه در ژاپن توليد مى شد، دريافت مى كرد. ژاپن با تكيه بر جمعيت يك صد ميليون نفرى خود، بدون دست زدن بـه تركيب نيروهايش در چين ، مى توانست ارتشى بزرگ براى عمليات در اقيانوس آرام و آسـيـاى جـنـوب شـرقـى تـهـيـه و تدارك ببيند. رزم ناوهايش بيش ا ز آمريكا بود و حدود 2700 فروند هواپيما را در خدمت نيروهاى مسلح گماشته بود.

نيروهاى اقتصادى

قـدرت صـنـعـتـى آلمـان بـمـراتـب از فرانسه و انگلستان بالاتر بود. روشهاى جديد اختراع و تـوليـد بـگونه اى ، اقتصاد آلمان را تحرك بخشيد كه از لحاظ آمارى ، اوضاعى مناسب تر از سـايـر كـشـورهـاى اروپـايـى دارد. در فـرانـسـه هـنوز آثار بحران اقتصادى 1929 م كه دوره طـولانـى تـرى را در اين كشور به خود گرفته بود باقى مانده بود. بريتانياى كبير كه از لحـاظ تـوسـعه صنعتى ، شرايط مطلوبى داشت ، توانست رقيب بالقوه آلمان درآيد. ايتاليا از لحـاظ صـنـعتى عقب مانده بود و در بسيارى از موارد به خارج اتكا داشت . اتحاد جماهير شوروى بـه تـنـاسـب تـاريـخ صـنـعـتـى شـدن ـ بـعـد از جـنـگ جـهـانـى اوّل ـ داراى شـاخـصـهـاى بـسـيـار بـالايـى بـود، هـر چـنـد از لحـاظ تـوليـد زغال ،